تاثیر روش های مختلف ذخیره باران و آبیاری تکمیلی روی زنده مانی، استقرار و صفات رویشی گونه درختی کنار Ziziphus spina-christi در جنوب سیستان و بلوچستان

برای تعیین مناسب ترین روش ذخیره نزولات و آبیاری تکمیلی روی رشد واستقرار گونه درختی کنار Ziziphus spina- Christi به منظور جنگل کاری در سواحل جنوب استان سیستان و بلوچستان، طرحی تحقیقاتی در منطقه دشتیاری چابهار به اجرا درآمد. این آزمایش بصورت طرح آماری کرت های خرد شده split-plot درقالب بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار طی پنج سال روی گونه به اجرا درآمد. فاکتور اصلی روش ذخیره نزولات (باران) در دو سطح (تورکینست و بندخاکی) و فاکتور فرعی آبیاری تکمیلی در سه سطح 10، 20 و30 روزبه میزان 20 لیتر طی شش ماهه اول هر سال) بود. صفات مورد بررسی شامل درصد زنده مانی، قطر ساقه در ارتفاع 25 سانتی متری، ارتفاع نهال، قطر متوسط تاج پوشش و رشد متوسط جوانه های سالیانه گونه کنار بودند. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد اثر تیمار روش ذخیره نزولات روی صفات رویشی کنار از جمله قطر ساقه وقطر متوسط تاج پوشش وارتفاع نهال معنی دار بود. تیمار آبیاری تکمیلی 10 روزه مناسب ترین تیمار آبیاری برای استقرار گونه کنار بود و باعث درصد زنده مانی بالاتر و صفات رویشی و استقرار بهتر این گونه شد. دراین تیمار درصد زنده مانی نهال های کنار 26/12 بود و میزان رشد جوانه های سالیانه 5/51 سانتی متر بود.

Keywords:

بند خاکی , تورکینست , جنگل کاری , روش های ذخیره نزولات , کنار , دورآبیاری