نقش میانجی گری نظریه های ضمنی هوش در رابطه درگیری تحصیلی با خودکارآمدی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان بافق

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی گری نظریه های ضمنی هوش در رابطه بین درگیری تحصیلی با خودکارآمدی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان بافق در سال 1395 انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی و تحلیل مسیر می باشد. جامعه آماری 200 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس نظریه های ضمنی هوش، پرسشنامه درگیری تحصیلی و مقیاس خودکارآمدی استفاده شد. نتایج نشان داد که ارتباط مثبت و معناداری بین درگیری تحصیلی و مولفه های آن با خودکارآمدی، ارتباط مثبت و معناداری بین درگیری تحصیلی با نظریه افزایشی هوش و همچنین ارتباط منفی و معناداری بین نظریه ذاتی هوش با خودکارآمدی و ارتباط مثبت و معناداری بین نظریه افزایشی هوش با خودکارآمدی مشاهده شد. علاوه بر این، نتایج تحلیل مسیر نشان داد که نظریه افزایشی هوش میانجی گر معناداری برای رابطه بین درگیری تحصیلی و خودکارآمدی بود. طبق یافته های به دست آمده می توان گفت که نظریه افزایشی هوش میانجی گر معناداری برای رابطه بین درگیری تحصیلی و خودکارآمدی است، بنابراین باید با آموزش های مناسب، هوش هیجانی و درگیری تحصیلی را در دانشآموزان تقویت کرد تا موفقیت تحصیلی دانش آموزان افزایش یابد.

Keywords:

خودکارآمدی , نظریه های ضمنی هوش , درگیری تحصیلی , دانش آموز