بررسی اثرات ضد انگلی عصاره های تقطیری برگ ازگیل ،آویشن ، سیر،کاسنی ، میوه زرشک، نعناع، برگ گردو، زنیان و شبدر زرد شیرین بر روی پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور در شرایط محیط کشت

هدف: لیشمانیوز جلدی یا سالک بیماری آندمیک در نواحی مختلف ایران بوده و با وجود حضور ملموس بیماری هنوز روش درمانی موثری جهت مداوای بیماران حاصل نگشته و داروی شیمیایی رایج برای درمان یعنی گلوکانتیم نیز عوارض شدیدی را دارا می باشد. درطب سنتی از گیاهان مختلفی نظیر فلوس، فرفیون، پوست ریشه زرشک، سیر و تریاک برای درمان سالک استفاده می گردد. از جمله گیاهان موجود در کتب طب سنتی برگ ازگیل می باشد که ما جهت بررسی اثر بخشی آن همراه با عصاره تقطیری هشت گیاه دیگر که دارای اثرات ضد میکروبی اثبات شده هستندتحقیق ذیل را انجام دادیم . مواد و روش کار: پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور در محیط 1640-RPMI حاوی 10% FBS تکثیر و در پلیت های کشت سلولی 24 خانه ای به میزان 3 میلیون انگل در هر میلی لیتر در محیط تازه پاساژ داده شدند. برای هر عصاره 4 رقت در نظر گرفته شد که در ردیف های 4 تایی به ترتیب : 0/1، 0/2 ، 0/3 و 0/4 میلی لیتر از آن به چاهک ها اضافه گردید و پلیت ها به انکوباتور 26 درجه سانتی گراد انتقال داده شد. در فواصل 0/5، 1، 5، 24، 48 و 72 ساعت روند رشدو تکثیرسلول ها بررسی گردید . نتایج و بحث : از آن جایی که عصاره های گیاهی به هر حال به علت دارا بودن تانن های خاص مناسب رشد انگل نمی باشند در مورد کلیه عصاره های گیاهی روند طبیعی رشد انگل متوقف گردید ولیکن قادر به حذف کامل و مرگ قطعی آن ها نبودند. در این میان تنها در مورد جوشانده و عصاره برگ ازگیل (طبق اشارات موجود در کتب سنتی ) در غلظت های 0/2، 0/3 و 0/4 میلی لیتر و بعد از 24 ساعت از مجاورت قادر به کشتن کلیه پروماستیگوت های انگل های لیشمانیا ماژور زنده بودند. در طب سنتی توصیه می گردد که جوشانده برگ تازه یا خشک شده ازگیل را در محل ضایعات پوستی حاصل از سالک استعمال نمایند که نشان گر اثرات ضد آماستیگوتی آن است و باید در مراحل بعدی در شرایط آزمایشگاهی و در موش اثبات گردد. در نهایت پیشنهاد می گردد که آلکالوئید های موثر موجود در این گیاه با روش های فارماکولوژی شناسایی و در تهیه دارویی مناسب به کار برده شود .

Keywords:

عصاره گیاهی , پروماستیگوت لیشمانیا ماژور , برگ ازگیل