نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه سبک های والدگری ادارک شده و سبک های هویت با فرسودگی تحصیلی
Publish place: The 5th National Conference on Recent Innovations in Psychology, Applications and Empowerment
Publish Year: 1398
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 658
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
PSYCHO05_019
Index date: 15 September 2019
نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه سبک های والدگری ادارک شده و سبک های هویت با فرسودگی تحصیلی abstract
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه سبک های والدگری ادارک شده و سبک های هویت با فرسودگی تحصیلی انجام گرفت. روش تحقیق: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان پسر مقطع دبیرستان شهرستان پاکدشت در سال تحصیلی 97-96 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 270 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (1997)، پرسشنامه ی سبک های فرزند پروری ادراک شده بوری (1991)، پرسشنامه سبک های هویت بروزنسکی (1989) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد اثر مستقیم سبک های فرزندپروری ادارک شده بر فرسودگی تحصیلی (P=0/002، β=0/57)، سبک های هویت بر فرسودگی تحصیلی (P=0/000، β=0/62)، خودکارآمدی بر فرسودگی تحصیلی (P=0/001، β=0/65)، سبک های فرزندپروری ادارک شده بر خودکارامدی (P=0/001، β=0/62) و سبک های هویت بر خودکارآمدی (P=0/000، β=0/55) معنادار است. علاوه بر آن نتایج نشان داد اثر غیر مستقیم سبک های فرزندپروری ادارک شده از طریق خودکارآمدی بر فرسودگی تحصیلی (P=0/001) و سبک های هویت از طریق خودکارآمدی بر فرسودگی تحصیلی معنادار است (P=0/001). نتیجه گیری: بطور کلی با توجه به نتایج می توان گفت که خودکارآمدی در رابطه سبک های والدگری ادارک شده و سبک های هویت با فرسودگی تحصیلی نقش واسطه ای دارد.
نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه سبک های والدگری ادارک شده و سبک های هویت با فرسودگی تحصیلی Keywords:
نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه سبک های والدگری ادارک شده و سبک های هویت با فرسودگی تحصیلی authors
خدیجه فولادوند
استادیار روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
سلمان زارعی
استادیار مشاوره، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران