بررسی رابطه بین هوش هیجانی و تاب آوری کارکنان بهزیستی شهر دهدشت

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین هوش هیجانی و تاب آوری در بین کارکنان بهزیستی شهر دهدشت بود. بدین منظور 70 نفر کارمند (36 زن و 34 مرد) بود که به دلیل نزدیکی تعداد جامعه و نمونه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس همه افراد در پژوهش شرکت داده شد. برای بررسی رابطه بین متغیرها در پژوهش پرسشنامه های 33 سوالی هوش هیجانی سیبریا شرینگ و 25 سوالی تاب آوری کونور و دیویدسون استفاده شد و برای تحلیل نتایج از نرم افزار SPSS 18 برای بررسی همبستگی بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون و برای پیش بینی تغییر پذیری متغیر وابسته از رگرسیون همزمان استفاده شد. نتایج نشان داد که بین که بین خرده مقیاس خودکنترلی و تاب آوری (P> 0/001؛ r=0/62) ارتباط مثبت و معناداری در سطح معناداری 0/99 وجود دارد و خرده مقیاس خودآگاهی توان پیش بینی تاب آوری را داشت (P=0/001؛ Beta=-0/58). می توان نتیجه گرفت که بین خرده مقیاس خودکنترلی با تاب آوری رابطه و خرده مقیاس خودآگاهی پیش بینی کننده تاب آوری می باشد و با افزایش یکی دیگری نیز افزایش پیدا می کند.

Keywords:

هوش هیجانی , تاب آوری , کارکنان بهزیستی