اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر اضطراب اجتماعی و پرخاشگری نوجوانان روان رنجورخو مبتلا به استفاده آسیب زا از اینترنت

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر اضطراب اجتماعی و پرخاشگری نوجوانان روان رنجورخو مبتلا به استفاده آسیب زا از اینترنت بود. در این پژوهش از طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده از بین دانش آموزان شهر کرج در سال تحصیلی 1398-1397 تعداد 30 نفر انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش طی 14 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش روان درمانی مثبت نگر قرار گرفت، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانر و همکاران ( 2000)، پرخاشگری باس و پری ( 1992 )، استفاده آسیب زا از اینترنت کالوو-فرانسس ( 2016 ) و پرسشنامه پنج عاملی شده شخصیت کاستا و مک کری ( 1992 ) بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد آموزش روان درمانی مثبت نگر بر اضطراب اجتماعی و پرخاشگری نوجوانان روان رنجورخو مبتلا به استفاده آسیب زا از اینترنت اثربخش بود. می توان گفت که نتایج، روان درمانی مثبت نگر اثربخشی خود بر اضطراب اجتماعی و پرخاشگری نوجوانان روان رنجورخو مبتلا به استفاده آسیب زا از اینترنت را تایید کرد.

Keywords:

روان درمانی مثبت نگر , اضطراب اجتماعی , پرخاشگری , روان رنجورخویی , استفاده آسیب زا از اینترنت