امنیت غذایی و توسعه پایدار کشاورزی

با افزایش مداوم جمعیت دنیا، نیاز به مواد غذایی روز به روز با سرعتی شگرف افزایش م ییابد. طرح مسأله پایداری کشاورزی در تأمین نیازهای غذایی انسان و به کارگیری نظام هایی که بتوانند بدون وابستگی به سوخت های فسیلی دست یابی به چنین هدفی را میسر سازند، موضوعی است که همواره مد نظر پژوهشگران و سیاستگذاران است. امنیت غذایی سنگ بنای یک جامعه توسعه یافته و عنصر اصلی سلامت فکری، روانی و جسمی اعضای آن است. این مهم به ویژه برای کشورهای در حال توسعه ای چون ایران مضاعف است. در توسعه پایدار کشاورزی آب و خاک فاکتورهای مهمی به شمار می روند، که امنیت غذای آینده به آنها وابسته می باشد. امروزه به دلیل استفاده بی رویه از این دو، دشواریهای گوناگون زیست محیطی فراروی انسان قرار گرفته است. این دشواریها از نظر فعالیت های تولیدی، انسان را که در راستای تأمین غذا در چند دهه گذشته صورت گرفته مورد سوال قرار می دهند. مادامی که انسان برای کنترل جمعیت به راه حل های مناسبی دست نیافته است، افزایش تولید مواد غذایی به منظور تأمین نیازهای روزافزون او امری حیاتی است. خطر ناامنی غذائی عامل و تسهیل کننده فقر، قحطی، گرسنگی و زوال تمام عیار یک ملت خواهد بود.

Keywords:

امنیت غذایی , کشاورزی , توسعه پایدار , فرسایش , آبیاری