چارچوبی برای قابلیت کاربرد مجدد در مهندسی نرم افزار مبتنی بر قطعه

به منظور توسعه نرم افزار از قطعات موجود ، باید زمان و هزینه نرم افزار را کاهش داد. مدول ها و کلاس های قابل کاربرد مجدد منجربه کاهش زمان اجرا ،افزایش احتمال پایان دادن به باگ ها در طی تست و کاربرد قبلی، وتعدیلات کدی متمرکز در هنگام لزوم به تغییر در اجرا خواهد شد.رویکردهای سنتی متفاوت برای دست یافتن به قابلیت دستیابی در مهندسی نرم افزار مبتنی بر قطعه یا همان پیکرپار (CBSE) مورد بحث و بررسی قرار گرفته شده است. این تحقیق، چارچوبی را برای توسعه نرم افزار مبتنی برقطعه را ارائه می دهد.این چارچوب به نوبه خود به دستیابی به قابلیت کاربرد مجدد بهتر قطعه از طریق تسهیل انتخاب قطعه با استفاده از دانش و دسترسی به قطعات نرم افزاری و سخت افزاری تهیه شده آماده از لحاظ تجاری ( COTS ) کمک می کند. این چارچوب همچنین به توسعه دهندگان نیمه ماهر در زمینه توسعه سیستم نرم افزاری مبتنی بر قطعه کمک می کند.

Keywords:

قابلیت کاربرد مجدد , توسعه مبتنی بر قطعه , انتخاب قطعه , قطعه جایگزین , تعامل با قطعه