ارزیابی ضریب تقلیلی لرزه خیزی در عرشه پل بتنی با استفاده از منحنی شکنندگی

از پارامترهای مهم در طراحی لرزه ای سازه ، مسئله شکل پذیری و قابلیت استهلاک انرژی است که با ورود سازه به ناحیه غیرخطی ظاهر می شود. در طراحی به روشهای خطی نیروهای لرزه ای به میزان R برابر کاهش داده می شوند که علت آن تشکیل مفاصل پلاستیک و به دنبال آن اتلاف انرژی سازه در اثر ورود به ناحیه غیرخطی است. از جمله مشکلات موجود در طراحی پلها، عدم صراحت آیین نامه در مورد نقش تکیه گاه های جداگرهای لرزه ای در تعیین ضریب تقیلی میباشد . به گونه ای که در آیین نامه طرح پلهای راه و راه آهن در برابر زلزله (نشریه (663 اشاره ای به اثر آنها در تعیین پارامتر R نشده است. از طرفی در الحاقیه آیین نامه اشتو در مورد طراحی جداسازی لرزه ای پلهای بزرگراهی ذکر شده که ضریب اصلاح پاسخ برای همه قسمتهای زیر سازه، بایستی نصف مقادیر ارایه شده در حالت بدون جدا ساز باشد، ولی مقدار ضریب کاهشی نباید کوچک تر از 1,50 در نظر گرفته شود. در این رابطه، کوچک گرفتن R به علت باقیماندن سازه در حالت رفتار ارتجاعی است. در مطالعه حاضر، برای بررسی پارامتر ضریب رفتار، از سه مدل پل بتنی با عرشه پیش تنیده با هندسه مشخص شده در پژوهش مورد بررسی و با اعمال شتابنگاشتهای زلزله طبس و منجیل مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج نشان میدهد که ضریب رفتار در پلهای جداسازی شده تقریبا نصف حالت عادی به دست آمده که ضمن توجیه توصیه آئین نامه های مربوطه به الاستیک باقی ماندن رفتار سازه در این شرایط اشاره دارد .