تبیین مدل برنامه دهی معماری در طراحی طبیعت گرا با تاکید بر استخراج زبان الگو

برنامه دهی ،روش نظام مندی از سوال کردن است که زمینه ای را که طراحی در آن انجام می گیرد ، مشخص و ضروریات یک پروژه ی موفق را تعیین می کند. برنامه ریزی و طراحی دو پاره ی تشکیل دهنده ی فرآیند طراحی معماری هستند. این دو هرچند مکمل یکدیگرند، ولی ماهیتی کاملا متفاوت دارند و به این دلیل مستقل از هم اند. در برنامه حدود را معلوم می کنیم و در طراحی، در چهارچوب های تعیین شده ، طرح های متنوع و متعدد می آفرینیم .از لحاظ زمانی برنامه، مقدم بر طرح و برنامه ریزی ، مقدم بر طراحی است. برنامه روندی است که با تبیین گزاره ی یک مساله ی معماری ،شرایط لازم دستیابی به یک راه حل را نیز به دست می آورد که هدف اصلی، دستیابی به اطلاعات کافی برای ایجاد وضوح، درک و طرح مساله می باشد. نظریات لاوسون براین است که راه حل و مسئله ی طراحی با یکدیگر ظهور می کنند و تعامل میان مسئله و راه حل است که موجب می گردد تحلیل، ترکیب و ارزیابی در یک رابطه سه گانه و چرخشی بدون شروع و پایان با یکدیگر در ارتباط باشند. درک از توابع فرآیند های موجود در طبیعت و تفکر بر موضوعات موجود درطبیعت می تواند بشر را در جهت تقلید و تولید نه تنها فرم ، بلکه فرآیند وعملکردی مناسب حرکت دهد .در این مقاله سعی شده است با رویکردی تحلیلی –توصیفی و با ارزیابی یک روش به تحلیل و توصیف چگونگی یک مدل برنامه دهی در معماری طبیعت گرا و با استخراج زبان الگو پرداخت و به پاسخی مناسب برای اینکه کدامیک از رویکردهای طراحی طبیعت گرا میتواند در انطباق با مدل برنامه دهی دورک نتیجه مطلوبی را ارائه می دهد رسید.

Keywords:

برنامه دهی , روش طراحی , طراحی طبیعت گرا.