تحلیل و بررسی فضاهای معماری در آثار سینمایی مسعود کیمیایی

انسان همواره با هنر معماری درگیر است و در فضاهای معماری زندگی می کند، سینما نیز به عنوان یکی از تاثیرگذارترین هنرها بر انسان شناخته شده است. معماری همیشه نزدیک ترین خویشاوند سینما بوده است و هر دو از مبانی یکسانی از قبیل زیبایی شناسی بهره می برند. معماری و سینما هر دو به گونه ای با هم درگیرند، هر دو خالق فضا هستند: فضای سینمایی، فضایی خیالی است که عینیت پیدا می کند و در واقع عینیت واقعی نیست، بلکه توهم واقعیت است. تصویری است که می تواند در دنیای واقعی وجود داشته باشد.. در فضاهای معماری زندگی و حرکت جریان دارد. در حقیقت فضای ذهنی معمار عینیت یافته است..سینما در طول قرن اخیر همسان با تصورات معماری در جامعه گسترش یافته است و شفافیت معماری در سینما همواره مشهود بوده است. همان گونه که از گفته های بالا برداشت می شود، بنیادی ترین عنصر معماری و سینما، فضاست. در سینما فیلم ساز، به طور ذهنی به هدف فضاسازی خود می رسد و در معماری، معمار به فضا عینیت می بخشد. بنابراین فضا در سینما چیزی یکدست و منسجم نیست، بلکه بیشتر به ماده ای سیال شباهت دارد که به هر شکلی تغییر می کند. در صورتی که در معماری لزوما0 اینگونه نیست. زمان زنی عاملی کاملا ادراکی در هنر سینماست و از طرفی در معماری کیفیتی ذهنی دارد.در معماری زمان با حرکت فضا اتفاق می افتد، باید زمان بر بیننده بگذرد و در طی این زمان در فضا حرکت کند – که خود نیازمند گذر زمان است. مسعود کیمیایی کارگردان و فیلمنامه نویس ایرانی از بحث برانگیزترین و جنجالی ترین چهره های سینمای ایران است . ادبیات انتقادی در اکثر فیلم های کیمیایی حضوری پررنگ دارد.روش تحقیق در این پژوهش به صورت میدانی بوده و ابزار مورد استفاده عکس و فیلم است. برخی از آثار وی شامل: بیگانه بیا، قیصر، رضاموتوری، بلوچ، سفرسنگ، تیغ و ابریشم، سرب، تجارت، ضیافت، سلطان، مرسدس و ... میباشد که فیلم قیصر و جرم در این پژوهش مد نظر هستند.

Keywords:

معماری , سینما , فضا , حرکت , زمان , مسعود کیمیایی