ارزیابی پیامدهای اجتماعی- فرهنگی ایجاد بزرگراه نواب تهران در محله های شهری

سالانه اقدامات و فعالیت های توسعه ای متعددی نظیر طرح های توسعه ی شهری، مانند بزرگراه ها، پارکها، و موارد مشابه به انجام می رسد که صرفا جنبه های فنی و فیزیکی فعالیتها بیشتر مدنظر قرار داشته و نسبت به ماهیت اجتماعی و تاثیرات گسترده ای که بر زندگی شهروندان بر جای می گذارند، بیتوجه می باشند. ارزیابی تاثیرات اجتماعی- فرهنگی، فرآیند تهیه چارچوب برای اولویت بندی، جمع آوری، تحلیل و دسته بندی اطلاعات اجتماعی و مشارکت در طراحی و ارائه عملیات توسعه شهری است که در انگلیسی به آن Social Impact Assessment (SIA) میگویند. بزرگراه نواب در کلان شهر تهران نیز یکی از این ابرپروژه های شهری است که به منظور بهبود وضعیت ترافیکی و نیز بازسازی بافت فرسوده، ساخت آن در سال 1373آغاز شده است. این پژوهش از نوع پس از اجرا و روش پژوهش تلفیقی است که در آن هم از رویکرد کمی و هم رویکرد کیفی برای جمع آوری اطلاعات بهره گرفته شده است. روش انجام این پژوهش، روش پیمایشی و اسنادی است. جامعه آماری تحقیق را ساکنان محله های مجاور، واقع در مناطق 11،10و 17 شهرداری تشکیل میدهند که با استفاده از فرمول کوکران و بر اساس شیوه نمونه گیری چند مرحله ای از بین بلوکهای انتخاب شده از 384 نفر از آنها از طریق ابزار پرسشنامه، اطلاعات جمع آوری شده است. در این مقاله ابتدا با استفاده از مستندات مرتبط و سپس با نظرسنجی از خبرگان شاخص های ارزیابی تاثیرات اجتماعی- فرهنگی، معیارها و زیرمعیارهای اولیه رتبه بندی آنها را شناسایی و تدوین کرده و به طراحی ساختار سلسله مراتبی پرداخته شد. در پایان، با استفاده از نرم افزار Expert Choice شاخصهای ارزیابی رتبه بندی شدند. سپس دامنه یابی، شناسایی و برآورد احتمالی پیامدهای طرح و در پایان نیز راهکارهایی در قالب کاربست برای تعدیل و جبران پیامدهای منفی پیشنهاد گردیده است.

Keywords:

ارزیابی , بزرگراه نواب , تاثیرات اجتماعی- فرهنگی , محلات شهری