رابطه مهارت های معلمان با یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه رویکردهای تدریس معلمان با رویکردهای یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان در مدارس دوره دوم متوسطه در سال تحصیلی 1398 بود. جامعه آماری این پژوهششامل 433 دانش آموز و 110 معلم مدارس متوسطه دوم مرند بود که از بین آنها، 167 نفر از دانش آموزان و 63 نفر از معلمان، به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. به منظور ارزیابی متغیرهای پژوهش از پرسشنامه رویکردهای مطالعه و یادگیری فرم کوتاه(ASSIST) جهت ارزیابی رویکردهای یادگیری دانش آموزان و پرسشنامه رویکردهای تدریس اساتید (ATI) جهت بررسی رویکردهای تدریس معلمان استفاده شد. همچنین از معدل ترم اول دانش آموزان در سال تحصیلی 1398 به عنوان شاخص عملکرد تحصیلی استفاده گردید. برای تحلیل استنباطی نتایج از ضریب همبستگی پیرسون و رتبه ای فریدمن، آزمون های T تک نمونه ای ، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی LSD استفاده گردید. یافته ها نشان دادند که خرده مقیاس معلم محور از بین خرده مقیاس های رویکردهای تدریس دارای بیشترین میانگین m=29.79 بود. خرده مقیاس عمیق از بین خرده مقیاس های رویکردهای یادگیری دارای بیشترین میانگین m=21.05 بود. بین رویکرد تدریس دانش آموز محور با رویکرد یادگیری عمیق ارتباط معناداری مشاهده نشد. بین رویکرد تدریس معلم محور و رویکرد یادگیری عمیق نیز ارتباط معناداری مشاهده نشد. همچنین بین رویکردهای تدریس و عملکرد تحصیلی رابطه معنی داری وجود نداشت. از بین رویکردهای یادگیری، تنها بین رویکرد راهبردی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (r=0/198 و P> 0/05).

Keywords:

رویکردهای یادگیری , عملکرد تحصیلی , رویکردهای تدریس , دوره تحصیلی متوسطه مرند