نقش موسیقی و سماع در ایجاد آرامش روانی از منظر مولانا

نوشتار حاضر به نقش موسیقی و سماع بر احساس آرامش که بنمایهای روانی است، از منظر مولانا پرداخته است. هر چند تاثیر موسیقی بر احساس آرامش در روانشناسی غرب مورد توجه است اما این پژوهش که از نوع کیفی و مبتنی بر روش تحلیل محتواست، بنمایه معرفتی فرهنگ دیرین ایرانی-اسلامی را در زمینه تاثیر موسیقی و سماع بر احساس آرامش را نمایان میکند. ازاینرو تعمقی در فرهنگ بومی محسوب می شود. این نوشتار تاکید مولانا عارف بلندآوازه جهان اسلام در قرن هفتم هجری قمری را بر تاثیر گذاری موسیقی و سماع بر احساس آرامش روانی نشان داده است و به این نتیجه رسیده است که در چارچوب فرهنگ دیرین عرفانی، موسیقی، اعم از نتهای طبیعت همچون بانگ آب، باد و حتی ضرب آهنگ موزون چکش زرکوبان و البته آلات موسیقی همچون نی، سورنا، طبل، چنگ و.. است و تنها موسیقی و سماعی موثر بر ایجاد آرامش است که بتواند باعنصر وجد و بیخودی، انسان را به سوی تهی شدن از تعلقات که منشا بسیاری از اضطرابات است، رهنمون کند.

Keywords:

بی قراری , آرامش , مولانا , بی خودی , موسیقی , سماع.