بهبود کارآیی کودهای شیمیایی و امکان کاهش مصرف آنها با کاربرد کودهای زیستی در ذرت

به منظور ارزیابی امکان کاهش مصرف کودهای شیمیایی با استفاده از جایگزینی کودهای زیستی، آزمایشی مزرعه ای بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار و 4 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه در سال زراعی 1397 اجرا گردید. فاکتور اول شامل کود شیمیایی در سه سطح (N1: بدون مصرف کود، N2: مصرف 150 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژنه و N3: مصرف 75 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژنه + 50 کیلوگرم در هکتار سوپر فسفات تریپل و فاکتور دوم شامل کود زیستی در چهار سطح (F1: عدم تلقیح، F2: تلقیح با نیتروکسین، F3: تلقیح با فسفاته بارور 2 و F4: تلقیح با فسفاته بارور 2+ نیتروکسین) بودند. نتایج نشان داد که کاربرد کودهای شیمیایی و زیستی سبب افزایش معنیدار شاخص کلروفیل، تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیکی و عملکرد دانه گردید. در این مطالعه کاربرد توام نیتروکسین و فسفاته بارور 2 از لحاظ بهبود عملکرد و اجزای عملکرد ذرت موثرتر از کاربرد انفرادی آنها بود. همچنین کاربرد نصف کودهای شیمیایی ازته و فسفره به همراه تلقیح بذور با هر دو نوع کود زیستی ایده آلترین شرایط را برای رشد ذرت فراهم آورد. در این ترکیب تیماری با توجه به اینکه از کودهای شیمیایی بصورت متعادل استفاده می شود، لذا خطرات زیست محیطی آنها نیز می تواند کم گردد. یافته های این پژوهش نشان داد کودهای زیستی در ترکیب با کودهای شیمیایی می توانند بواسطه افزایش جذب مواد غذایی از خاک، عملکرد و اجزای عملکرد ذرت را افزایش دهند.

Keywords:

فسفاته بارور 2 , کود شیمیایی , عملکرد دانه , نیتروکسین