ترجیح حشرات ماده ی کامل کفشدوزک Hippodamia variegata (Goeze) نسبت به دو گونه از شته های آفت خیار در گلخانه: شته ی جالیز Aphis gossypii (Glover) و شته ی سبز هلو Myzus persicae (Sulzer)

برای بررسی کارایی دشمنان طبیعی، ترجیح غذایی آنها باید مورد توجه قرار گیرد. در این پژوهش، ترجیح غذایی حشرات ماده ی کامل کفشدوزک Hippodamia variegata (Goeze) نسبت به پوره های شته ی سبز هلو Myzus persicae شته ی جالیز Aphis gossypii در پنج تراکم مختلف شامل 60:60، 40:80، 20:100 و 100:20، (شته ی سبز هلو : شته ی جالیز) مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش ها در شرایط کنترل شده (دمای 1±25 درجهی سلسیوس، رطوبت نسبی 10±70 درصد و دوره ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی) انجام شد. قبل از آزمایش، شکارگرها به مدت 24 ساعت گرسنه نگه داشته شدند. آزمایش در ظروف پتری حاوی برگ خیار به مدت 24 ساعت و در 10 تکرار انجام شد. میانگین تعداد طعمه های خورده شده توسط شکارگر در تراکم های فوق به ترتیب 3/81±33/10 و 2/98±43/60؛ 1/15±20/70 و 2/39±66/8، 3/06±38/40 و 2/88±27/90؛ 1/61±8/80 و 60/74±80/4؛ 1/36±64/80 و 0/39±16 به دست آمد. شاخص ترجیح منلی در تراکم های فوق به تربیت 0/3703 و 0/6297؛ 0/2878 و 0/7122؛ 0/3593 و 0/6407؛ 0/2599 و 0/7401؛ 0/3916 و 0/6084 محاسبه شد. نتایج نشان داد که با تغییر در نسبت بین دو گونه شته تغییری در ترجیح غذایی کفشدوزک ایجاد نشده است.

Keywords:

, Hippodamia variegata , شته ی جالیز , شته ی سبز هلو , شاخص ترجیح , نرخ شکارگری