ویژگیهای موثر بر سلامت روانی، فرهنگی و اجتماعی درمجموعه های مسکونی، عامل پیشگیری ازوقوع جرم

مسکن در قدیم از یکسو کانون احساسات، عواطف، افکار و وابستگی های فردی و خانوادگی و از سوی دیگر بازتاب فرهنگ زمان خود بوده است. به دلیل آنکه در سالهای اخیر میزان استرس های محیطی و افسردگی در جوامع امروزی؛ به ویژه در جوامع شهری به طور قابل توجهی در حال افزایش است؛ بنابراین نمیتوان نقش معماری و شهرسازی را در افزایش سلامت روحی و روانی شهروندان و کاهش استرس های زندگی آنان را نادیده گرفت. ناهنجاریهای اجتماعی و جرائم از موارد اصلی ناامنی محیط زندگی و سلبکننده امنیت به شمار میرود و تهدیدی جدی برای امنیت روانی، فرهنگی و اجتماعی محیط مسکونی میباشد. این در حالی است که امنیت یکی از نیازهای اساسی و ضروری ذهنی انسان است. چون تاثیر محیط مسکونی بر رفتار انسان که در سطح عام تری نسبت به رفتارهای مجرمانه قرار میگیرد، سعی بر آن شده، به دنبال رهنمودهای طراحی به منظور ارتقاء امنیت در پیشگیری از وقوع جرم در مجموعه های مسکونی باشیم. از سوی دیگر ویژگیهای موثر بر سلامت روانی، فرهنگی و اجتماعی ساکنین را در پیشگیری از جرم در مجموعه های مسکونی بایستی تبیین نمود . این پژوهش از نظر قلمرو توصیفی تحلیلی و از نظر تحلیل دادهها کیفی است و داده های موردنیاز از طریق منابع و اسناد کتابخانه ای حاصل شده است. اطلاعات کسبشده مورد تحلیل کیفی و سپس ارزیابی صحت قرار گرفته و نتایج به صورت راهکارهایی اجرایی جهت انجام فرآیند طراحی در نظر گرفته شده است. نتایج نهایی بیانگر آن است که بهره گیری از مولفه های کالبدی در طراحی مجتمعهای مسکونی ازجمله قلمروگرایی، نظارت، کنترل دسترسی، چیدمان فضایی، نور، مصالح، خوانایی، حس تعلق و همجواریها، سلسه مراتب فضایی وفعالیت همگانی میتوانند از وقوع جرم پیشگیری کرده، امنیت و سلامت روانی، فرهنگی و اجتماعی مجتمعهای مسکونی را تامین نمایند.

Keywords:

معماری مسکونی , سلامت روانی , سلامت اجتماعی , سلامت فرهنگی , پیشگیری از جرم