ارزیابی میزان آسیب پذیری بافت فرسوده ی شهر ایرانشهردر برابر زلزله با استفاده از GIS

بافت های فرسوده کشورهای در حال توسعه همانند (ایران) بیشتر از سایر بافت های شهری در معرض خطر زلزله قراردارند این بافت ها بنا به دلایلی چون عدم رعایت معیارهای فنی و مهندسی در ساخت بنا، شبکهارتباطی ناکارآمد، عدم وجود تاسیسات و تجهیزات شهری و. . . بیشتر در معرض خطر هستند. ضرورت کاهش آسیب پذیری شهر در برابر زلزله، به عنوان یکی از اهداف اصلی برنامه ریزی کالبدی، برنامه ریزیشهری محسوب می گردد. این مقاله بافت فرسوده شهر ایرانشهر را از نظر آسیب پذیری در برابر زلزله با توجه به شاخص های چون نوع مصالح، قدمت ساختمان ها، تعداد طبقات، کیفیت ابنیه. . . مورد بررسی قرار داده نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که بخش عمده ای از آسیب های ناشی از زلزله، بدلیل فرسوده بودن و مقاومت کم ساختمان ها، ریزدانگی ساختمان ها و می باشد که این امر لزوم اتخاذ تصمیمات ویژهای را در جهت کاهش آسیب و مدیریت بحران مشخص می نماید. مقاله حاضر براساس روش توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری به صورت اسنادی، کتابخانه ای است. با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) در مرحله اول مبادرت به شناسایی بستر قرار گیری شهر ایرانشهر در بین مجموعه نقاط زلزله خیز و خطوط گسل در این شهرستان و در مرحله دوم به ارزیابی ساختار کالبدی شهر در برابر زلزله و شناسایی بافت فرسوده، پرداخته شد. در بحث زلزله و شهر، سیستم GIS با قابلیت جمع آوری داده های مکانی و توصیفی، ذخیره سازی، تغییر و تحول، تحلیل، مدلسازی و نمایش اطلاعات مکانی به همراه اطلاعات غیرمکانی می تواند به عنوان علم و فن آوری بهینه در جهت ساماندهی و تجزیه و تحلیل جامع و سریع اطلاعات و کمک به اخذ تصمیمات سریع و در عین حال صحیح در مدیریت بحران مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

زلزله , آسیب پذیری , سیستم اطلاعات جغرافیایی , GIS , بافت فرسوده , شهر ایرانشهر