موانع نوآوری و پایداری در دانشگاه ها

در حال حاضر دانشگاهها تاثیر عمدهای بر رشد منابع انسانی در مسیر نوآوری صنعت، تکنولوژی و اجتماعی دارد، چرا که پژوهشگران حاضر در محیط دانشگاه توان بالایی برای پیشبرد اهداف صنعتی و توسعه ی تکنولوژیها و نوآوری ها دارند. اما متاسفانه پیشرفت در دانشگاه ها به دلیل نبود شرایط عمومی مناسب به اندازه ی مورد انتظار نبوده است. با توجه به اینکه تاریخچهی کمی از ارتباط بین نوآوری و توسعه پایدار وجود دارد، اما رابطه ی بسیار نزدیکی بین نوآوری و پایداری وجود دارد. با این حال دو فرآیند پایداری و نوآوری بسیار با هم مرتبط هستند زیرا زمانی که آنها با هم، هم راستا میشوند، منجر به اثرات و مزایای دراز مدت میشوند. پایداری نه تنها به عنوان بخشی از آموزش، تحقیق و نوآوری است بلکه همچنین فرآیند یادگیری فراگیر در داخل و خارج از دانشگاه ها در نظر گرفته میشود. هنگامی که دانشگاه به دنبال به کارگیری رهنمودهای پایداری که جز فعالیتهای روزمره آن به شمار میرود، می باشد با مسایل و موانعی مواجه میگردد که باید آنها را مورد توجه قرار دهد. تبدیل شدن به دانشگاه پایدار و نوآور کار آسانی نیست، زیرا نیازمند شاخصها و حمایتهای سازمانی مختلفی است که می بایست به کار گرفته شود. دراین مقاله که براساس یک مطالعه کتابخانهای تهیه شده است، تلاش شده است تا موضوع پایداری و نوآوری را در دانشگاه مورد بررسی قرار دهد.

Keywords:

پایداری , نوآوری , دانشگاه , آموزش عالی , توسعهی پایدار.