تعیین استراتژی های زنجیره تامین تاب آور و رتبه بندی آنها با رویکرد گسترش عملکرد کیفیت

وقوع رویدادهایی که منجر به ایجاد وقفه در جریان مواد می شوند-حتی اگر این رویدادها در مکانی دور اتفاق بیافتند-می توانند اختلالاتی در مقیاس وسیع را ایجاد نمایند. این اختلالات اثرات منفی زیادی را در زنجیره ایجاد می کنند که ممکن است، بسیاری از شرکت ها با وقوع اختلال باعث از دست رفتن رقابت پذیری خود شوند و یا با پیامدهای منفی بالقوه ای مواجه شوند که این امر، ریسک تداوم کسب و کار را بالا می برد. از این رو جهت غلبه بر اختلالات در زنجیره تامین سازمان ها باید تاب آور باشند. تاب آوری یک مفهوم بین رشته ای است که در زمینه های اکولوژی، مهندسی و روانشناسی مورد توجه بوده است. برای کاهش اختلالات، زنجیره های تامین باید چند بعدی و چند رشته ای بوده و به گونه ای طراحی شوند که برای هرگونه رویدادی آمادگی داشته باشند تا بتوانند ضمن فراهم نمودن پاسخی کارا و اثربخش، توانایی بازگشت به وضعیت اولیه یا مطلوب تر پس از اختلال را داشته باشند که این همان معنای تاب آوری زنجیره تامین است، همچنین هدف رویکرد تاب آوری زنجیره تامین افزایش انعطاف پذیری و توسعه توانایی زنجیره تامین در پاسخگویی سریع به تغییرات در تقاضای مشتری است. تعیین میزان تاب آوری به سازمان ها کمک خواهد کرد تا اثربخشی استراتژی های مختلف کاهش ریسک خود را ارزیابی کنند و مدیران بتوانند زنجیره تامین های مختلف را مقایسه کنند. لذا این پژوهش در صدد است تا با مطالعه ادبیات تحقیق و نظرات خبرگان الزامات و خواسته های مشتریان، ریسک های زنجیره تامین، عوامل تابآوری و استراتژی های زنجیره تامین را شناسایی کند و با استفاده از رویکرد گسترش عملکرد کیفیت نوع ارتباط بین هریک را تعیین کند و در پایان مهمترین استراتژی های زنجیره تامین تاب آور را رتبه بندی کند.

Keywords:

زنجیره تامین , تاب آوری زنجیره تامین , استراتژی های زنجیره تامین , گسترش عملکرد کیفیت