بررسی انعطاف پذیری فضاهای آموزشی در طراحی مدرسه ابتدایی

انعطاف پذیری به عنوان یکی از مهمترین عوامل برنامه ریزی و طراحی فضاهای آموزشی به منظور پاسخگویی به نیازهای کاربران در طول زمان مورد بررسی قرار گرفته است.انعطاف پذیری در فضاهای آموزشی یکی از ملزومات مدارس فرداست تا معماری بتواند همچنان در طول زمان پاسخگوی نیاز افراد باشد. با گذشت زمان و با تغییر نیازها و فرهنگ و علایق افراد معیارهای عوامل انعطاف پذیری مورد تغییر بود. در پژوهش پیش رو به بررسی انعطاف پذیری در اجزاء فضای مدرسه که شامل فضاهای ارتباطی، اداری، آموزشی پژوهشی، خدماتی و فضاهای باز پرداخته شده است. روش پژوهش کیفی است و اطلاعات با استفاده از روش کتابخانه ای و نیازهای دانش آموزان جمع آوری شده است. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی می باشد. در ابتدا مبانی نظری و تاریخچه فضاهای آموزشی را مورد مطالعه قرار دادیم سپس با استفاده به آنها قابلیت انعطاف پذیری بر اساس گونه ای مختلف در فضا بررسی شده و پس از مقایسه آنها راهکار مناسب برای ایجاد انعطاف پذیری در مدارس پیشنهاد شده است.نتایج نشان می دهد تنوع و تغییر و تطبیق در مبلمان، نور، رنگ فضاها – ابعاد و فرم بسیار تاثیرگذار هستند. در ضمن فضاهای باز بدلیل تنوع در ایجاد فضاهای بازی کودکان، ایجاد فضای سبز و مبلمان خاص و استفاده از زنگ در آنها قابلیت انعطاف پذیری بالایی وجود دارد و قویترین فضاها برای اعمال تغییرات محسوب می شوند. در ضمن فضاهای اداری و خدماتی بدلیل استفاده نوع خاص مبلمان امکان تنوع و تغییر کمتری دارند و از نقاط ضعیف مجموعه به حساب می آیند.