آزادی نشریات و مطبوعات

پس از جنگ جهانی دوم، تغییر و تحول در عرصه های مختلف، به ویژه در حوزه ارتباطات، موجب رشد و توسعه علوم انسانی شد. تصویب اعلامی ه جهانی حقوق بشر و حمایت از آزادی بیان، انتشار نشریات و مجلات گوناگون، استفاده از اینترنت و طرح ایده دهکده ی جهانی، موجب به هم پیوستگی انسان ها در سراسر جهان شد. در این میان، نقش رسانه ها به ویژه در فضای مجازی، در حوز ه اطلاع رسانی، آموزش و سرگرمی فو قالعاده بوده است؛ به نحوی که از مطبوعات به عنوان یکی از ارکان دموکراسی یاد می شود. در همین راستا، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با پیش بینی اصولی، حمایتی هم هجانبه از آزادی مطبوعات به عمل آورده است. پس از پیروزی انقلاب اسلامی با رشد کمی و کیفی مطبوعات و باز شدن فضای سیاسی کشور، شاهد انتشار ده ها نشریه و مجله در حوزه های مختلف بوده ایم اما به مرور زمان و با افزایش تهدیدهای خارجی و داخلی و سرمایه گذاری دشمنان انقلاب روی رسانه ها، بین نظام و برخی رسانه ها چالش هایی رخ داد که به عنوان واقعیتی تداوم یافته باید بررسی شود. این چالش ناشی از عملکرد رسانه هایی بود که با استفاده از ظرفیت های داخلی و با حمایت برخی سیاست مداران، گاه در قامت عامل ضد انقلاب ظاهر می شدند و عرصه را بر وفاداران انقلاب تنگ م یکردند.این پژوهش در دوفصل گردآوری گردیده است و نتیجه ای را که می توان پس از مطالعات صورت گرفته بیان نمود این است که آزادی نشریات در اصل 24 قانون اساسی مشروط به عدم اخلال به مبانی اسلام و حقوق عمومی است و همچنین تبیین نسبت محدودیت های کلی مقرر در سایر اصول قانون اساسی با آزادی نشریات، اثر ویژه ای بر حدود صلاحیت قانونگذاری مجلس در این حوزه دارد.

Keywords:

آزادی مطبوعات , قانون اساسی , اصل 24 , مبانی اسلام , حقوق عمومی