رگرسیون فازی رویکردی نوین در پیشبینی تراز سطح آب زیرزمینی (مطالعه موردی: آبخوان نیشابور)

آبهای زیرزمینی، همواره به عنوان یکی از منابع مهم و عمده در تامین آب شرب و کشاورزی به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک مطرح بوده اند. دشت نیشابور نیز استفاده از آبهای زیرزمینی را به عنوان مهمترین و درعینحال تنها منبع تولید آب شیرین پیشرو دارد. لازمه دستیابی به مدیریت جامع و پایدار منابع آب زیرزمینی، شناخت رفتار سیستم و پیشبینی نوسانات سطح آن در آینده میباشد. بهره برداری بیشازحد و کاهش تغذیه سبب ایجاد متوسط افت 74 سانتی متر در سال شده است. لذا در پژوهش حاضر از اطلاعات 57 چاه مشاهدهای از سال 1370 تا 1388 استفاده شد. پارامترهای تراز آب، حجم آب تخلیه شده استحصالی و میانگین بارندگی ماهیانه با اعمال تاخیر زمانی یک تا دوماهه به عنوان ورودی مدل در نظر گرفته شده و کارایی رهیافت نوین رگرسیون فازی با طراحی مدلی که در آن ضرایب فازی بوده و ورودی و خروجی مشاهدهای غیر فازی میباشد، در پیش بینی تراز سطح ایستابی آبخوان دشت نیشابور مورد ارزیابی قرار گرفت. نمودار رگرسیون فازی رسم شد و نتایج پژوهش نشان داد که با توجه به شاخصهای ارزیابی مدل، پایینترین دقت در دیماه با RMSE و R2 به ترتیب 6/68 و 0/45 و بالاترین دقت پیشبینی در ماه خرداد با RMSE و R2 به ترتیب 6/05 و 0/93 مشاهده شده است.

Keywords:

آب زیرزمینی , رگرسیون فازی , تراز سطح ایستابی , دشت نیشابور