تاثیر پارامترهای موثر در پرداختکاری قطعات مارپیچ و بررسی تغییر شکل ذرات ساینده در فرایند maf

پرداخت کاری یکی از مهم ترین مراحل تولید در قطعات حساس به کیفیت سطح می باشد. پرداختکاری با استفاده از ذرات ساینده مغناطیسی روشی جدید در پرداخت سطوح می باشد. در این فرآیند، براده برداری به صورت مکانیکی انجام می شود و ابزار ساینده که به صورت گل ساینده تهیه می گردد با سایش سطح قطعه کار عمل پرداخت کاری را انجام می دهد. نیروی مورد نیاز جهت سایش سطوح توسط میدان مغناطیسی تامین می شود. از این رو این فرایند به عنوان یک روش تولید مخصوص محسوب می گردد. یکی از کاربردهای روش های تولید مخصوص استفاده از آنها در جایی است که شیوه های سنتی قادر به انجام فرایند نباشند. مارپیچها و پیچها جایگاه مهمی در صنعت دارند، این امر باعث توجه بیشتر به روش ساخت و ماشین کاری این قطعات شده است. در این تحقیق به بررسی تجربی فرایند پرداخت کاری این گونه قطعات به کمک ذرات ساینده مغناطیسی پرداخته می شود به گونه ایکه پارامترهای درگیر در این فرایند مورد بحث و تحلیل قرار می گیرد. در آزمایش های انجام گرفته تاثیر هشت پارامتر موثر بر کیفیت سطح مورد بررسی قرار گرفت که شامل: سرعت دورانی، پیشروی، مقدار و اندازه ذرات ساینده، مقدار روانکار، جهت اعمال میدان مغناطیسی، فاصله کاری و زمان می باشند. نتایج بیانگر این موضوع است که از بین ورودیهای فرایند اندازه ذرات ساینده، مقدار روانکار و سرعت دورانی در محدوده مشخصی منجر به بیشترین تاثیر روی پرداخت سطح شده و این در حالی است که پیشروی دارای کمترین و زمان انجام فرایند دارای بیشترین تاثیر روی کیفت سطح می باشند. می توان اضافه کرد که افزایش فاصله کاری و کمتر شدن مقدار ذرات نیز موجب کاهش کیفیت سطح می گردند