نتایج عمل جراحی رزکسیون و آناستوموز نای در بیماران مبتلا به تنگی نای به دنبال لوله گذاری در بیمارستان شهید بهشتی بابل طی سال های 81-94

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 2,216

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

AMSMED20_271

تاریخ نمایه سازی: 22 مهر 1398

Abstract:

سابقه و هدف: امروزه به دلیل افزایش سوانح جاده ای و افزایش نیاز به لوله گذاری یا تراکئوستومی جهت برقراری تهویه مناسب، میزان بروز تنگی نای رو به افزایش است. روش های درمانی مختلفی جهت درمان آن وجود دارد. لذا این مطالعه با هدف بررسی نتایج وعوارض این عمل جراحی صورت گرفته است تا در جستجوی راه حل هایی جهت بهبود نتایج و جلوگیری از ایجاد عوارض باشیم. روش پژوهش: در این مطالعه، تمام بیماران مبتلا به تنگی نای به دنبال لوله گذاری تراکئال که تحت عمل جراحی رزکسیون و آناستوموز نای طی سال های 1381 تا 1394 در بیمارستان شهید بهشتی بابل قرار گرفتند، بررسی شدند. مطالعه به شکل مقطعی و نمونه گیری بصورت سرشماری انجام گرفت. اطلاعات دموگرافیک بیماران اعم از سن و جنس، علت لوله گذاری، ناخوشی های همراه، طول دوره بستری در بخش مراقبتهای ویژه، درمان قبلی جهت تنگی، طول تنگی و یافته های برونکوسکوپی قبل از جراحی با مراجعه به پرونده بیماران ثبت شد. قبل از انجام عمل جراحی برای همه بیماران برونکوسکوپی جهت تعیین میزان تنگی، محل تنگی و فاصله آن از طناب صوتی انجام شد. هم چنین تمام بیماران توسط یک جراح مشترک تحت جراحی قرار گرفتند. در پایان اطلاعات با استفاده از نرم افزاری آماریSPSSV22 و آزمونهای تست دقیق فیشر-T Test ,X2 مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. p <0.05 معنی دار تلقی شد . یافته ها: در این مطالعه 14 زن و 15 مرد با متوسط سنی 31/1±16/3 سال شرکت داشتند. یک بیمار زن به دنبال مشکلات قلبی و عروقی پس از جراحی فوت کرد و مطالعه بر 28 بیمار انجام شد. علت تنگی در تمام بیماران لوله گذاری نای بود. متوسط طولی از نای که رزکت شده بود 4/23±1/08 سانتی متر و متوسط مدت بستری در بخش مراقبتهای ویژه 28/23±16/06 روز بود. از 28 بیمار 12 بیمار دچار عوارض پس از جراحی شدند. 6 بیمار مبتلا به تنگی مجدد، 5 بیمار مبتلا به بافت گرانولاسیون محل آناستوموز و یک بیمار مبتلا به عفونت محل زخم شدند. بر اساس نتایج حاصل از جراحی، درصد موفقیت %89/3 گزارش شد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، عمل جراحی رزکسیون و آناستوموز نای به عنوان روشی کارآمد و قطعی در درمان تنگی نای محسوب می شود و با پیش گیری و درمان عوارض می توان نتایج را بهبود بخشید.

Authors

کامیار نیک بخش ذاتی

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران

نوین نیک بخش

مرکز تحقیقات سرطان، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران

عسکری نورباران

مرکز تحقیقات سرطان ، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران