بررسی اثرات متوکلوپرامید در بیماران سوء هاضمه بدون زخم

سابقه و هدف: با توجه به شیوع زیاد بیماری سوءهاضمه بدون زخم و تناقضات درمانی طبق آمارهای موجود و با توجه به مصرف بی رویه دارو، تامین هزینه های زیاد و به منظور تعیین اثرات متوکلوپرامید در بیماران مبتلا به سوءهاضمه بدون زخم این تحقیق در درمانگاه داخلی بیمارستان شهید بهشتی کاشان سال 75- 1374 انجام شد. مواد و روش ها: تحقیق به روش تجربی و دوسو کور با مراجعه مستمر انجام گرفت و بیمارانی که حداقل یکی از علایم، نفخ، پیش سوزه، تهوع، استفراغ، برگرداندن غذا به دهان، بوی بد دهان، احساس پری شکم، بادگلو و آروغ زدن را حداقل به مدت سه ماه داشتند پس از معاینات بالینی و آزمایشات diff و CBC و آزمایش SGPt ،AL.ph ،ESR ،Na,K و BUN ،Cr ،FBS ،P ،Ca ،SGOT، مدفوع در سه نوبت، T4 RIA، T3 RIA، TSH، سونوگرافی شکم، الکتروگاردیوگرافی جهت رد بیماری های زمینه ای، آندوسکوپی برای رد بیماری های ارگانیک گوارشی، و به شرط عدم مصرف دارو حداقل به مدت دو هفته بیماران مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم و در یک گروه متوکلوپرامید با دوز 10 میلی گرم هر 6 ساعت و به مدت دو هفته و دو گروه شاهد دارونمای آن به همان شکل تجویز و تاثیر دارو به علایم بالینی بررسی آماری گردید. یافته ها: از 70 نفر بیمار مورد بررسی 37 نفر مرد و 33 نفر زن بودند. سن گروه شاهد 9/1 ± 29/1 و مورد 8/1 ± 30/1 بود و گروه ها از آن لحاظ اختلاف معنی دار نداشته اند. یافته بهبودی کامل و نسبی در گروه شاهد 82/9 درصد و در گروه مورد 100 درصد بود. در مجموع در گروه دارونما بهبودی کامل 17/1 درصد، بهبودی نسبی 65/8 درصد، عدم بهبودی 27/1 درصد بود و در گروه متوکلوپرامید بهبودی کامل 25/7 درصد، بهبودی نسبی 74/3 درصد مشاهده شد. نتیجه گیری: متوکلوپرامید تاثیر قابل توجهی در بیماران مبتلا به سوءهاضمه بدون زخم ندارد و توصیه می گردد در یک تحقیق مشابه اثر Cisa Pride در این گونه بیماران بررسی گردد.