اثر متقابل محرومیت از نور و ملاتونین بر القای LTP در نورون های ناحیه CA1 هیپوکامپ موش صحرایی

سابقه و هدف: سیگنال های حسی محیطی به ویژه در اوان زندگی اثر شگرفی در تکامل و عملکرد مغز دارند. در این تحقیق اثر محرومیت از نور و هورمون ملاتونین روی پدیده ی تقویت پاسخ های میدانی ثبت شده در ناحیه CA1 هیپوکامپ مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت in vivo روی دو گروه (n=32) در موش های صحرایی نر 45 روزه صورت گرفت. یک گروه در دوره های روشنایی تاریکی استاندارد (Light Reared-LR) و گروه دیگر از بدو تولد تا لحظه ی آزمایش در تاریکی کامل (DarkReared-DR) پرورش یافتند. موش های هر گروه به دو زیرگروه کنترل و دریافت کننده دارو تقسیم شدند. با تحریک کولترال شافر ناحیه CA3 هیپوکامپ، پاسخ های میدانی نورون ها در ناحیه ی CA1 ثبت شدند. 30 دقیقه پس از پایدار شدن پاسخ ها، در گروه های کنترل، نمکی و در گروه های دارو، ملاتونین با غلظت 2 میکروگرم تزریق گردید و 30 دقیقه دیگر ثبت ادامه یافت. سپس تحریک تتانیک اعمال شد و آزمایش به مدت 120 دقیقه دیگر ادامه یافت. نتایج: نتایج این مطالعه نشان می دهد که در هر گروه کنترل LR و LTP ،DR القا شد ولی بزرگی و پایداری آن در گروه LR بیشتر بود. ملاتونین در هر دو گروه LTP را کاهش داد. این کاهش در موش های LR بسیار محسوستر از موش های DR بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد که ملاتونین موجب مهار LTP در پاسخ های ناحیه CA1 می شود که این اثر مهاری در گروه LR بسیار برجسته است. علت اثر ناچیز ملاتونین در گروه DR می تواند به حساسیت پایین تر گیرنده های این هورمون به دلیل افزایش سطح سرمی ملاتونین ناشی از نگهداری حیوانات در تاریکی نسبت داده شود.

Keywords:

محرومیت از نور , ملاتونین , LTP , هیپوکامپ , موش صحرایی