میزان عفونت در جایگزینی اولیه قطعات استخوان در شکستگی های فرو رفته ی پیچیده جمجمه ی بیماران جراحی شده در بیمارستان نقوی کاشان طی سال های 1375 تا 1384

سابقه و هدف: یکی از انواع آسیب های ناشی از آسیب سر شکستگی های فرورفته پیچیده ی جمجمه است. درمان این شکستگی ها بر اساس روش بازگرداندن اولیه ی قطعات استخوانی با تخلیه ی قطعات فرو رفته و عمل ترمیم تاخیری مورد اتفاق نظر همگانی نیست. در این مطالعه میزان عفونت در جایگزینی اولیه ی قطعات استخوان در آسیب دیدگان شکستگی جمجمه ی بستری در بیمارستان نقوی کاشان طی سال های 1375 تا 1384 صورت گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه با استفاده از داده های موجود بر روی 60 آسیبدیده شکستگی جمجمه با آسیب غیرنافذ انجام شد. سن، جنس، فاصله ی زمان بستری تا عمل، نوع جراحی، شدت آسیب و مدت زمان بستری ثبت و میزان عفونت مورد بررسی قرار گرفت و یافته ها به درصد نشان داده شد. نتایج: نسبت مرد به زن 7/6 و سن 12/4±19 سال بود. بیشترین تعداد با 19 نفر (31/8 درصد) در گروه سنی 20-11 بود. بیشترین علت حادثه تصادف با موتورسیکلت در 45 مورد ( 75 درصد) بود. 39 نفر ( 65 درصد) پارگی پرده ی دورا داشتند و بیشترین محل شکستگی در نواحی پیشانی ( 37 نفر، 53 درصد) بود. 28 نفر (46/6 درصد) دچار ضربه ی مغزی خفیف، 13 نفر (21/7 درصد) متوسط و 19 نفر (31/7 درصد) شدید بودند. در 54 نفر ( 90 درصد) جایگزینی اولیه ی قطعات استخوان انجام شد. 54 نفر ( 90 درصد) در کمتر از 24 ساعت از زمان حادثه عمل شدند. در پیگیری 6 ماهه هیچ موردی از عفونت زخم و استخوان در بیماران مشاهده نگردید. نتیجه گیری: فراوانی عفونت در شکستگی های فرورفته ی پیچیده از رقم پایینی برخوردار می باشد، از این رو در مواردی که آلودگی زخم شدید نباشد استفاده از روش جایگزینی اولیه قطعات توصیه می گردد.

Keywords:

ترمیم اولیه ی نقص استخوان , آسیب غیرنافذ سر , شکستگی فرورفته ی پیچیده ی جمجمه , عفونت استخوان