گزارش دو مورد درمان شیلوتوراکس مادرزادی با اکتریوتاید

سابقه و هدف: شیلوتوراکس مادرزادی به تجمع مایع لنفاتیک درون فضای پلور گفته می شود. مواردی که به درمان محافظه کارانه پاسخنمی دهند، معمولا نیاز به جراحی دارند. اگرچه اکتریوتاید (آنالوگ سوماتواستاتین) به طور موفقیت آمیزی برای درمان شیلوتوراکساستفاده شده است، اما مکانیسم اثر آن کاملا مشخص نمی باشد و اعتقاد بر این است که از طریق کاهش جریان لنف احشایی اثر می کند.معرفی بیمار: در این گزارش به معرفی دو مورد درمان شیلوتوراکس مادرزادی با اکتریوتاید که به درمان حمایتی (حمایت تغذیه ای ودرناژ) پاسخ نداده بودند و به دلیل اجتناب سرویس جراحی از مداخله، با هدف کمک به بیمارانجام شده، پرداخته می شود. مورد اول یکشیرخوار 50 روزه با ظاهر سندرم نونان و دیگری نوزادی 18 روزه مبتلا به شیلوتوراکس مادرزادی ایدیوپاتیک میباشد. درمان با بهبودیسریع علایم تنفسی در مدت کوتاهی از شروع مصرف اکتریوتاید همراه بود و بهبودی کامل علایم بالینی در شیرخوار اول 12 روز و در بیمار دوم 10 روز بعد از شروع درمان اتفاق افتاد. انفوزیون اکتریوتاید ابتدا با دوز 3mic.gr/kg/hr شروع شد و روزانه 1mic.gr/kg/hr افزوده شد و به حداکثر دوز 8mic.gr/kg/hr 8 رسید. در پیگیری 2 ماه بعد بیماران مشکلی نداشتند. نتیجه گیری: بهنظر میرسد درمان با اکتریوتاید به صورت انفوزیون به عنوان روشی موثر و ایمن و جایگزین جراحی در درمان شیلوتوراکس مادرزادی مقاوم در نوزادان و شیرخواران قابل استفاده باشد. البته برای مشخص شدن نقش واقعی اکتریوتاید در درمان شیلوتوراکس مادرزادی نیاز به مطالعات بیشتری می باشد.

Keywords:

شیلوتوراکس مادرزادی , افیوژن پلور , سندرم دیسترس تنفسی