اثر دریافت مزمن کافیین بر آستانه تشنج کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول و متابولیت های نیتریک اکساید در موش سوری

سابقه و هدف: دریافت طولانی مدت کافیین حساسیت به تشنج را کاهش داده و اثر حفاظتی دارد. این اثر حفاظتی کافیین ممکن استتا اندازه ای به واسطه بلوک گیرنده (A(2A آدنوزین باشد. با درنظر گرفتن اینکه فعال شدن گیرنده های (A(2A سبب افزایش سطح نیتریک اکساید میشود، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر دریافت مزمن کافیین بر آستانه تشنج ناشی از پنتیلنتترازولسطح متابولیتهای نیتریک اکساید میباشد.مواد و روش ها: در این مطالعه موش های سوری نر نژاد NMRI (وزن 30-25 گرم) به یک گروه کنترل و دو گروه آزمایش (تعداد 9 سر در هر گروه) تقسیم شدند. آستانه تشنج کلونیک ناشی از PTZ متعاقب 90 روز تجویز خوراکی کافیین (100 و 300 میلی گرم درلیتر آب آشامیدنی) در گروه های آزمایشی و آب آشامیدنی برای گروه کنترل اندازه گیری شد. در پایان آزمایش اندازه گیری متابولیت هاینیتریک اکساید در بافت مغز با روش گریس انجام گرفت.نتایج: تجویز مزمن کافیین در غلظت های 100 و 300 میلی گرم در لیتر آب آشامیدنی به مدت 90 روز آستانه تشنج ناشی ازPTZ راتغییر نداد. از طرف دیگر، هر دو غلظت کافیین سبب کاهش معنی دار سطح متابولیت های نیتریک اکساید در مقایسه با گروه کنترل شد(P<0/05).نتیجه گیری: در تایید مطالعات قبلی، نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز مزمن کافیین تاثیری بر تشنجات ندارد . کاهش سطحمتابولیت های نیتریک اکساید و درنتیجه کاهش تحریک پذیری نورون ها احتمالا مکانیسم اصلی حفاظتی تجویز مزمن کافیین می باشد.بلوک گیرنده های (A(2A آدنوزین متعاقب دریافت مزمن کافیین ممکن است در کاهش سطح متابولیت های نیتریک اکساید دخیل باشد.

Keywords:

کافیین , تشنج , پنتیلن تترازول , نیتریک اکساید , گیرنده آدنوزین