تحلیلی بر قانون بیمه اجباری وسایل نقلیه موتوری زمینی در برابر اشخاص ثالث، مصوب سال 1347 و اصلاحیه قانون مزبور، مصوب سال 1387

اتومبیل، همراه با امکانات نوینی که از نظر حمل و نقل و ترابری در اختیار بشر قرار داد، خطرات گوناگونی را نیز برای انسان پیش می آورد و بههر حال، نقش این پدیده در زندگی مردم تا آنجا بود که در مبانی سنتی مسیولیت مدنی در نظام های مختلف حقوقی جهان نیز تغییرات اساسی به وجود آمد. در سال 1307، سالی که جلد اول قانون مدنی ایران به تصویب رسید، قانونگذار برای حل مشکلات مسیولیت مدنی مربوط به حوادث رانندگی پیش بینی هایی کرده بود که چون کافی به نظر نمی رسید، در سال 347، قانون بیمه اجباری مسیولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری زمینی در مقابل اشخاص ثالث به تصویب رسید که مبنای قانون مسیولیت مدنی مصوب سال 1339 را از تقصیر به مسیولیت موضوعی تغییر داد و قانون اصلاحیه آن که در تابستان سال جاری (1387) به تصویب رسید، این دگرگونی حقوقی را ادامه داد و تحولی در حقوق مسیولیت مدنی ایران به وجود آورد. قانون اخیر و پیشینه آن حاوی نکات مهمی است که در این مقاله برای اولین بار مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.

Keywords:

بیمه اجباری , شخص ثالث , اصل تقصیر , نفی ضرر , مسیولیت موضوعی