ارزش اثباتی اسناد الکترونیک در حقوق ایران

هدف از این پژوهش مطالعه ارزش اثباتی داده پیام و امضای الکترونیک در حقوق ایران خواهد بود. پدیده فناوری های اطلاعات و ارتباطات و اینترنت آنچنان با جنبه های مختلف زندگی بشری درآمیخته که دیگر تصور دنیای بدون آن امری مشکل است. در این میان قواعد دادرسی نیز از آثار اینترنت بی نصیب نبوده است. با عنایت به اینکه داده های مندرج در اینترنت و دنیای مجازی می تواند در صورتی که صحت انتساب آنها به اشخاص حقیقی یا حقوقی اثبات شود، به عنوان ادله در دعاوی مطرح گردد، اهمیت و ضرورتبررسی جامع اسناد الکترونیک مشخص می گردد. قانون ایران تعریفی از سند رسمی الکترونیکی نکرده است و جهت تعریف آن باید به تفسیر مقررات سنتی ناظر به اسناد کاغذی مراجعه کرد. برخلاف قانونگذار کشورمان، قانون گذار اتحادیه اروپایی سند رسمی را تعریف نموده است و حقوقدانان و قانونگذاران این کشورها هوشمندانه با مبنا قرار دادن زمینه الکترونیکی، استفاده از سند را محدود به اسناد تجاری ننموده اند. روش پژوهش در این پایان نامه با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی و به صورت مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است. در نتیجه با بررسی نظریات حقوقدانان داخلی و خارجی می توان گفت: سند رسمی داده پیامی است که در مقام دعوی یا دفاع قابل استناد باشد. حقوق ایران علیرغم اینکه شباهت زیادی با حقوق اتحادیه اروپا دارد و به ویژه این شباهت در امور ثبتی و سردفتری بسیار زیاد است، بنظر می رسد که کشورمان نه تنها فاقد مقررات لازم در این زمینه است، بلکه بستر ضروری برای محقق ساختن سند رسمی الکترونیکی رانیز فراهم ننموده است.

ارزش اثباتی اسناد الکترونیک در حقوق ایران Keywords:

سند الکترونیک , امضاء الکترونیک , ادله اثبات دعوی , نظام حقوقی ایران