بررسی رابطه بین مهارتهای کوانتومی مدیریت و اثربخشی رهبری در سازمان های کوانتومی

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین مهارتهای کوانتومی مدیریت و اثربخشی رهبری در سازمان های کوانتومی انجام شد. پژوهشحاضر از لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی و توسعهای، از لحاظ ماهیت و روش جزء تحقیقات توصیفی، از لحاظ نوع داده ها جزء تحقیقاتکمی و از لحاظ مکان و زمان اجراء جزء تحقیقات میدانی بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه بوعلی سینا در سال 1398 با تعداد850 نفر بودند. نمونه آماری توسط جدول مورگان و کرجسی به روش طبقه ای نسبی به تعداد 265 نفر برآورد گردید که از این تعداد 250نفر به صورت صحیح به پرسشنامه ها پاسخ دادند. مهارتهای کوانتومی مدیریت با پرسشنامه 35 سوالی به اقتباس از پژوهش شلتون ودارلینگ (2000) و رهبری اثربخش با پرسشنامه 40 سوالی به اقتباس از پژوهش ساعتچی و عزیزپور (1384) مورد سنجش قرار گرفتند.یافته ها نشان دادند که سطح مدیریت کوانتومی در دانشگاه بوعلی سینا از منظر کارکنان تقریبا 52/6% و اثربخشی رهبری به میزان حدود51/6 % بود. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که بین مدیریت کوانتومی و اثربخشی رهبری مدیران دانشگاه بوعلی سینا رابطه معنی داریوجود داشت و تمامی ابعاد مدیریت کوانتومی از جمله نگاه کوانتومی، تفکر کوانتومی، احساس کوانتومی، شناخت کوانتومی، عمل کوانتومی،اعتماد کوانتومی و زیست کوانتومی با اثربخشی رهبری رابطه مثبت و معنی داری داشتند. از سوی دیگر، به ترتیب ابعاد احساس کوانتومی،عمل کوانتومی، نگاه کوانتومی، زیست کوانتومی، اعتماد کوانتومی و تفکر کوانتومی بر اثربخشی رهبری تاثیرگذار بودند. از طرفی اثربخشیرهبری در بین کارکنان با سوابق شغلی مختلف دارای تفاوت معنی داری بود.

Keywords:

کوانتوم , مهارت های کوانتومی مدیران , اثربخشی رهبری