ارزیابی کارایی مدل های درونیابی جهت برآورد مقدار شوری آب زیرزمینی (مطالعه موردی: دشت ارومیه )

آب های زیر زمینی آب مورد نیاز انسان و اکوسیستم های وابسته به انسان را فراهم می کنند. بنابراین مطالعه و مدیریت مناسب بهره برداری از آن دارای اهمیت ویژه است. مدیریت مناسب منابع آب نیازمند داشتن میزان تغییرات مکانی سطح آب زیرزمینی در سطح حوزه مورد مطالعه میباشد. یکی از روشهای بدست آوردن این اطلاعات که توجه بسیاری را به خود جلب نموده، روشهای درونیابی و پهنه بندی صحیح است در این مطالعه جهت تعیین بهترین روش براساس RMSE انواع روشهای درونیابی شامل وزن دهی فاصله معکوس، تابع شعاعی و کریجینگ برای پیشبینی سطح تراز ایستابی انتخاب شدند برای تعیین سطح ایستابی دادهای 142 چاه پیزومتری که از سال1390 تا 1396 انتخاب شدند پس از مقایسه روشها روش کریجینگ ساده مدل دایره ای با کمترین RMSE و بیشترین تطابق رگرسیون بهترین روش برای درونیابی شوری در دشت ارومیه میباشد. نقشه های پهنه بندی مقدار شوری در سطح دشت نشان میدهد است هرچه از طرف شمال به جنوب و از شرق به غرب پیش برویم از مقدار شوری کاسته میشود. که در شکل نشان داده شده است.

Keywords:

درونیابی , شوری , کریجینگ , (IDW) , (RBF) , دشت ارومیه