تاثیر دانه بندی سنگدانه های بتن متخلخل در میزان نفوذپذیری و عکس العمل در برابر بار گسترده یکنواخت رویه ها

بتن متخلخل به عنوان، بتن دارای فضای خالی زیاد برای زهکشی آب های سطحی و کاهش آلودگی صدا در کف سازی و محوطه-سازی و معابر با ترافیک سبک قابل استفاده است. مصالح سنگدانه ای این نوع بتن بدون ریزدانه و یا با کمترین مقدار است. مقاومت فشاری کم این نوع بتن عملکرد آن در برابر بارگذاری را با مشکل مواجه نموده است. نوع ویژه دانه بندی که ریزدانه کم یا دانه بندی یکنواخت، فضای خالی پیوسته بین اجزاء مخلوط را به وجود می آورد. در مطالعه حاضر بنا به نتایج آزمایشگاهی موجود در مورد تاثیر سنگدانه های با اندازه های مختلف، بر مقاومت فشاری 7 و 28 روزه و میزان تخلخل اندازه گیری شده، مطالعه عددی با مدلسازی نرم افزاری انجام گرفته است. نتایج نشان می دهد، با افزایش ضخامت دال بتن متخلخل مقدار کرنش کششی بحرانی زیر دال در رویه بتنی تا 30 درصد کاهش پیدا می کند. با توجه به میزان نفوذپذیری مورد نظر بتن متخلخل به تحمل کرنش کششی، بهترین گزینه در انتخاب رویه های بتنی، دانه بندی درشت دانه کاملا یکنواخت است. همچنین استفاده از مصالح میان دانه یکنواخت و در کل، یکنواختی مصالح، به شدت باعث افزایش نفوذپذیری و تخلخل موجود در بتن متخلخل می گردد. مصالح کاملا درشت و یکنواخت بیشترین درصد فضای خالی و نفوذپذیری را به خود اختصاص داده است. همچنین نتایج تاکید دارد، که در یک ضخامت ثابت بیشترین کرنش مربوط به دانه بندی طرح شماره 3 است، که اندازه ی سنگدانه های طرح مخلوط بین 5/12-5/5 میلی متر بوده است.

Keywords:

مصالح سنگدانه ای , طرح اختلاط , بتن متخلخل , کرنش بحرانی , رویه بتنی , نفوذپذیری.