نقش ورودی در حفظ محرمیت ساختمان های مسکونی نمونه موردی: دوره ی پهلوی

فضاهای ورودی به نسبت سایر فضاها و اجزای هر واحد معماری، از ویژگیها و امتیازات خاصی برخوردارند، چراکه علاوه بر کارکرد اصلی آن به عنوان یک فضای ارتباطی از لحاظ بصری و ادراکی، فضایی راب بین یک بنا با فضاهای شهری بوده و غالبا معیاری برای تشخیص ارزش و هویت معماری و اجتماعی هر بنا به خصوص در شهرهای دارای بافت متراکم و پیوسته است. وجود سلسله مراتب محرمیت در فضاهای ورودی خانه، حفظ احترام، حریم خصوصی افراد خانه را در پی دارد که در گذشته این مسئله بسیار مورد توجه افراد بوده است. این نکته که چه عاملی منجر به از بین رفتن این مسئله مهم در فرهنگ و معماری ایرانی شده است و از چه دوره ای عدم توجه به محرمیت افراد در حریم خصوصی خانه رواج یافت، بسیار حائز اهمیت است. هدف این پژوهش ارزیابی نقش محرمیت در ساختمانهای مسکونی دوره پهلوی با تاکید بر ورودی ساختمان میباشد. روش تحقیق توصیفی تحلیلی میباشد. یافته ها نشان داد که ورودی در معماری پهلوی دارای نقشهای کنترل اشراف به فضاهای خدماتی، عدم اشراف به فضاهای خصوصی خانه، تفکیک دسترسی ها، وجود فضای جمعی خصوصی میباشد. نتایج نشان داد که معماری پهلوی در حقیقت عبور از معماری سنتی و ورود به معماری مدرن میباشد و در واقع ورودی ساختمان در این دوران علاوه بر نقشهای دیگر دارای یکی از مهمترین نقشها که نقش محرمیت فضا میباشد است.

Keywords:

معماری , معماری سنتی , ورودی , معماری دوران پهلوی , محرمیت