تاثیر سطوح مختلف دانه و عصاره شنبلیله بر فراسنجه های تخمیر شکمبه و تولید گاز به روش آزمایشگاهی در جیره های غنی از کنسانتره

به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف دانه یا عصاره شنبلیله بر خصوصیات تخمیر شکمبه و تولید گاز در آزمایشگاه نمونه های خوراک شامل یک جیره کاملا مخلوط فاقد دانه یا عصاره شنبلیله(تیمار شاهد)، 4 جیره حاوی سطوح مختلف دانه شنبلیله (2، 4، 6، 8 درصد ماده خشک) و 4 جیره حاوی سطوح مختلف عصاره شنبلیله (5/0، 1، 5/1 و 2 درصد ماده خشک) با مایع شکمبه انکوبه و تولید گاز نمونه ها اندازه گیری و فراسنجه های تولید گاز، گوارش پذیری ماده آلی، تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیر و انرژی متابولیسمی آنها برآورد گردید. مقادیر pH و غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه در پایان انکوباسیون اندازه گیری گردید. افزودن دانه شنبلیله باعث افزایش معنی دار تولیدگاز تجمعی، پتانسیل و نرخ ثابت تولیدگاز گردید. میانگین اسیدهای چرب زنجیر کوتاه تفاوت معنی داری بین تیمارهای مختلف نداشت اما گوارش پذیری ماده آلی و انرژی قابل متابولیسم تیمارهای حاوی دانه شنبلیله بطور معنی داری بالاتر از تیمار شاهد بود. افزودن دانه شنبلیله در سطوح بالاتر از 4 درصد موجب افزایش معنی داری در pH نهایی گردید. افزودن عصاره شنبلیله تا 1 درصد باعث افزایش تولید گاز تجمعی، پتانسیل تولید گاز، گوارش پذیری ماده آلی، اسیدهای چرب کوتاه زنجیر و انرژی قابل متابولیسم جیره ها گردید ولی سطوح بالاتر آن افزایش معنی داری در فراسنجه های مذبور به همراه نداشت. افزایش سطوح عصاره شنبلیله باعث افزایش معنی دار زمان تاخیر گردید. می توان نتیجه گیری کرد که افزودن سطوح متوسط دانه یا عصاره شنبلیله به جیره حیوانات نشخوارکننده می تواند باعث بهبود قابلیت تخمیر شکمبه، گوارش پذیری ماده آلی خوراک و افزایش تولید اسیدهای چرب فرار در جیره های غنی از کنسانتره گردد.

تاثیر سطوح مختلف دانه و عصاره شنبلیله بر فراسنجه های تخمیر شکمبه و تولید گاز به روش آزمایشگاهی در جیره های غنی از کنسانتره Keywords:

شنبلیله , تولید گاز , تخمیر شکمبه , گوارش پذیری , نیتروژن آمونیاکی