رابطه سطح سواد سلامت و وضعیت سلامت جسمانی سالمندان شهر بجنورد

سابقه و هدف: امروزه موضوع سواد سلامت به یک مسئله ی مهم در جهان تبدیل شده است و به دلیل نقش مهم آن بر نحوه ی تصمیم گیری افراد در زمینه های مرتبط با سلامت به عنوان یکی از ابزارهای اساسی در جهت ارتقای سطح سلامت جامعه و بالا بردن کیفیت ارائه خدمات بهداشتی درمانی مورد توجه سیاستگذران قرار بگیرد. با توجه به اهمیت سواد سلامت و میزان استقلال عملکردی در فعالیت های روزانه که از شاخص های مهم سنجش وضعیت سلامت جسمانی است و اهمیت بررسی ارتباط این دو با یکدیگر این پژوهش با هدف برر سی رابطه سطح سواد سلامت و وضعیت سلامت جسمانی سالمندان شهر بجنورد انجام گردید. مواد و روش ها: در مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر که به روش مقطعی در سال 1396 انجام شد، 190 نفر از سالمندان ساکن شهر بجنورد به روش نمونه گیری مرحله ای (خوشه ای و طبقه ای) انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات ازپرسشنامه سه قسمتی استفاده شد و برای تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS20 از آزمون های آماری آنالیز واریانس و تی تست استفاده شد. یافته ها: میانگین سن سالمندان مورد مطالعه 5.67 ± 66.3 سال بود. بیشتر سالمندان مورد مطالعه از سطح سواد سلامت ناکافی ( 40.5 %) برخوردار بودند. 23.3 % از سالمندان دارای سطح سواد سلامت مرزی بودند. تنها 36.3 % سالمندان سواد سلامت کافی داشتند. سطح سواد مردان به طور معنی داری بیشتر از زنان بود. بین میزان سواد سلامت سالمندان مورد بررسی با سطح تحصیلات مختلف تفاوت معنی دار آماری وجود داشت. 1 % از سالمندان مورد مطالعه از نظر فعالیت روزانه زندگی وابسته، 3.7 % نیازمند کمک و 95.2 % مستقل بودند. بین میزان استقلال عملکرد در فعالیت های روزانه زندگی، شغل، تاهل، سن رابطه آماری معنی دار مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که سالمندان مورد مطالعه، فاقد سواد سلامت کافی هستند، که با توجه به رشد روزافزاون جمعیت سالمندان در کشور این یک چالش جدی برای مراقبین سلامت و تمامی افراد ارائه دهنده خدمات بهداشتی و درمانی محسوب می شود.

Keywords:

سالمندان , سواد سلامت , میزان فعالیت روزانه زندگی (ADL ) , سلامت جسمانی