اختلالات خواب در پرستاری: مروری سیستماتیک

سابقه و هدف: خواب یکی از عناصر مهم در چرخه شبانه روزی است. از آنجا که بیش از 30 درصد مردم دنیا از اختلالات خواب رنج می برند، می توان گفت که اختلالات خواب از بزرگترین اختلالات روانی می باشد. به دلیل افزایش فعالیت های شبانه روزی صنعتی، خدماتی و تجاری باعث شده افراد بیشتری در معرض اختلالات خواب قرار گیرند. در این میان پرستاران، از شاخص ترین گروه های شیفت کار هستند که بروز این عارضه نه تنها بر روی سلامت آنان تاثیر می گذارد بلکه سلامت بیماران تحت نظرشان را نیز به مخاطره می اندازند. مطالعه حاضر با هدف، بررسی اختلالات خواب در پرستاری انجام شده است. روش جستجو: در مطالعه ی حاضر تعداد 17 مقاله در پایگاه های اطلاعاتی Scopus, Pubmed, Sience Direct و Google Scholar ،با جستجوی کلید واژه های مناسب، یافت شد که بعد از حذف مقالات غیر مرتبط و غیر اصیل، تعداد 9 مقاله وارد مطالعه شدند. یافته ها: باتوجه به مطالعات پیشین، به طور میانگین 81.4 % از پرستاران دچار اختلالات خواب بودند. از این بین، بیشترین اختلالات خواب از نوع بی خوابی ها (از جمله اختلال در تداوم خواب و اختلال در شروع خواب)، خواب آلودگی مفروط و ناهنجاری خواب بود. علاوه بر آن، بین بعضی از عوامل جمعیتی شناختی از جمله سن، جنس، سابقه کار، سمت، وضعیت ازدواج و وضعیت نوبت کاری با اختلالات خواب همبستگی معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که شیوع بالای کیفیت خواب ضعیف و شیوع متوسط خواب آلودگی در بین پرستاران وجود دارد. پرداختن توجه به این موضوع مهم و حیاتی است زیرا این امر موجب می شود تا کیفیت مراقبت و سلامت پرستاران به طور قابل توجهی کاهش یابد.

Keywords:

اختلال خواب , بی خوابی , خواب آلودگی , کیفیت خواب