چالش های پرستاران شاغل در بخش روان: یک مطالعه کیفی

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 2,104

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

SRMMED22_511

تاریخ نمایه سازی: 19 آبان 1398

Abstract:

سابقه و هدف: پرستاران بخش بزرگی از پرسنل نظام سلامت را تشکیل می دهند. پرستاری بالینی، مهم ترین جنبه پرستاری است و پرستاران در نقش حرفه ای خود با چالش های گوناگونی مواجه هستند. از آنجا که بیشتر چالش های ممکن در بخش روان صورت می گیرد مطالعه حاضر با هدف تبیین چالش های پرستاران شاغل در بخش روان صورت گرفت. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه کیفی از نوع تحلیل محتوا است. داده ها با استفاده از مصاحبه های فردی و گروهی با راهنمای پرسشنامه نیمه ساختار یافته و با مشارکت 25 نفر از پرسنل پرستاری بخش روان سهامیه گرداوری شد. داده های گردآوری شده به روش تحلیل محتوای قراردادی تحلیل و کدها و طبقات استخراج گردید. یافته ها: چالش های پرستاران شاغل در بخش روان در پنج طبقه تقسیم شد که عبارتند از :بی توجهی به بخش روان و تبدیل آن به تبعیدگاه ( فقدان نیروی ماهر و باتجربه، فقدان برنامه آموزشی مداوم برای پرستاران، انتقال پرستاران بد سابقه به بخش روان )، فقدان شرایط استاندارد در بخش ( فقدان انتظامات آگاه و ماهر، فقدان اتاق ایزوله، عدم تفکیک بیماران بر اساس بیماری، کمبود امکانات دارویی و آزمایشگاهی، فقدان پزشک مقیم، انجام وظایف پزشک توسط پرستار، از لحاظ علمی به روز نبودن درمان، بستری کردن مکرر بیماران بر اساس منفعت طلبی مالی، عدم آموزش خانواده، کمبود نیرو، عدم پیگیری بیمار بعد از ترخیص)، افزایش خطر آسیب های جسمی، روانی، اجتماعی ( نگرش منفی مردم به پرستار بخش روان، افزایش بیماری ها و اختلالات روان در پرستاران، بی خوابی، استرس های روحی روانی، درخواست مکرر سیگار و فندک از طرف بیماران، فقدان امنیت جانی)، تضعیف انگیزه شغلی (عدم درمان کامل و بازگشت مکرر بیمار، عدم درک سختی کار بخش روان توسط مسئولین، عدم هماهنگی میان پزشک و پرستار)، برآورده نشدن انتظارات مالی و راهی (عدم پرداخت سختی کار، عدم محاسبه سنوات، عدم پرداخت حقوق قانونی، کارانه پایین، عدم پرداخت تشویقی، فقدان سرویس حمل و نقل، فقدان پاویون مناسب و نمازخانه و سایر الزامات رفاهی بخش). نتیجه گیری: بر اساس یا ته های میالعه حاضر در نظر گر تن محییی مناسب و ایمن و داشتن استاندارد های ازم در بخش روان و همچنین ایجاد انگیزه در پرسنل این بخش چه از لحاظ مالی و چه از لحاظ روحی از طریق ارائه درمان های مناسب توس پزشکان برای بیماران و همچنین فرهنگ سازی در سطح جامعه در مورد بخش روان و پرسنل آن لازم و ضروری می باشد.

Authors

علی اکبر احمدی

دانشجوی پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی قم

نرگس اسکندری

استادیار و عضو هیات علمی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی قم کمیته تحقیقات دانشجویی پرستاری و مامایی،دانشگاه علوم پزشکی قم