بتن با کارایی بالا و بسیار بالا و کاربرد آنها در روسازی بتنی

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 931

This Paper With 11 Page And PDF and WORD Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CEMENT05_037

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1398

Abstract:

بتن با کارایی بالا به عنوان یک ماده اختلاطی که در آن یک یا چند ویژگی خاص از طریق انتخاب دقیق مصالح و با نسبت بندی اجزاء آن، بهبود یافته است. بتن با کارایی بالا در زمره بتن های با نسبت آب به سیمان کم شناخته می شود. اگر چه اجزاء اساسی بتن با کارایی بالا با بتن های معمولی یکسان است اما به گونه ای اصلاح می شود که منجر به یک مخلوط بتنی سخت با ریزساختار خیلی متراکم و دارای حفرات ریز می شود. این دو ویژگی منجر به ایجاد خصوصیاتی متفاوت از لحاظ مقاومت مکانیکی، دوام بتن و جمع شدگی بتن می شود که در نتیجه، بتن با کارایی بالا را تبدیل به ماده ای کاملا متفاوت با بتن معمولی می کند. ریزساختار بسیار متراکم بتن با کارایی بالا از ورود رطوبت و نمک های خورنده به بتن به شدت می کاهد؛ در نتیجه، بتن با کارایی بالا قادر به تحمل بارگذاری های بیشتر می شود و در محیط های خورنده بادوام تر است. با این وجود، معمولا در طی فرآیند عمل آوری بتن های با نسبت آب به سیمان کم یا بتن دارای فوم سیلیکا، جمع شدگی رخ می دهد و سپس جمع شدگی شیمیایی رخ می دهد. کاهش حجم میکروسکوپی بتن سخت شده ناشی از هیدراتاسیون سیمان، حرکت رطوبت از محیط خارجی، تغییر دما یا کربناسیون می باشد و به عنوان جمع شدگی خودکار در بتن با کارایی بالا شناخته می شود. مطالعات بیانگر آن است که جمع شدگی خودکار بتن با کارایی بالا، یکی از مهم ترین خصوصیاتی است که باید برای کنترل ترک مورد توجه باشد. همین امر بر اهمیت زمان بندی و درجه عمل آوری بتن با کارایی بالا تاکید می کند. در این مقاله نکاتی در مورد کاربرد بتن با کارایی بالا در روسازی راه ها و تاثیرات استفاده از مواد افزودنی مختلف ببه منظور کاهش سر وصدای ناشی از ترافیک و همچنین اطلاعاتی در خصوص کاربرد روسازی صلب با کارایی بالا در خطوط ویژه اتوبوس بیان شده است. به علاوه، مقایسه ای بین روسازی بتن مسلح درزدار با کارایی بالا و بتن مسلح با الیاف فولادی با کارایی بالا صورت گرفته است.

Authors

مهدی اکبری

استادیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان، سمنان

بهرنگ روحانی

دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان، سمنان

حسام صباغیان

دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان، سمنان