بررسی تاثیر پساب مغناطیس شده و مدیریت آبیاری بر شوری خاک تحت کشت برنج

استفاده از فاضلابهای شهری، باعث صرفهجویی در استفاده از منابع آب و کاهش آلودگی آن میشود که علاوه بر استفاده از این آبها باید در جهت بهبود کیفیت آنها گام برداشته شود. در پژوهش حاضر، کاربرد آب معمولی و پساب مغناطیس شده با روش آبیاری زیرزمینی بر هدایت الکتریکی و اسیدیته در اعماق مختلف خاک مورد بررسی قرار گرفت. تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل سه عاملی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در پردیس دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان بر روی گیاه برنج در سال 1397 انجام شد. تیمارهای آزمایش عبارت از روش آبیاری (آبیاری زیرزمینی (S) و آبیاری سطحی ((B)، نوع آب آبیاری (آب معمولی (C) و پساب تصفیه شده شهری گرگان ((W) و روش اصلاح آب (مغناطیس (M) و عدم مغناطیس ((O) بود. براساس نتایج، بیشترین مقدار هدایت الکتریکی در عمق یک مربوط به ترکیب تیماری MWS حاصل شد که نسبت به شاهد (OCB) حدود 3/6 برابر افزایش نشان داد و بقیه ترکیبات تیماری در یک رده آماری قرار گرفتند. در عمق دو بیشترین مقدار آن مربوط به ترکیب تیماری MWB میباشد که نسبت به شاهد که دارای کمترین مقدار است حدود 2/3 برابر افزایش نشان داد. در عمق سه مقدار هدایت الکتریکی بین ترکیبات تیماری از نظر آماری اختلافها معنیدار نشد. مقدار اسیدیته ترکیبات تیماری در اعماق مختلف خاک در یک رده آماری قرار گرفتند.

Keywords:

آبیاری زیرزمینی , خواص شیمیایی خاک , کمبود آب , محیط زیست