بررسی هویت و هویت مندی بافت فرسوده شهری(خیابان نواب صفوی مشهد)

این پژوهش تلاش می کند فرآیند بی هویتی در بافت فرسوده شهری مشهد و پیامدهای آن را مورد مطالعه قرار دهد . رویکرد نظری مبتنی بر آرای مارک اوژه است . از نظر وی سوپر مدرنیته مولد نامکان است . نامکان جایی است که در آن خاطره ، روابط اجتماعی پایدار و هویت شکل نمی گیرد . تکنیک گردآوری داده ها بررسی اسناد و مشاهده است . طرح نوسازی مرکز شهر مشهد بر ساکنان اولیه ی محله پایین خیابان مرکز شهر مشهد به دلیل سابقه ی چندین ساله فعالیت های بهسازی ، نمونه ی موردی پژوهش حاضر را تشکیل می دهد.شناسایی محور پایین خیابان یافته ها نشان می دهند که بافت هر مشهد در قدیم با هویت بوده است اما ظهور سکونت گاه های غیر رسمی ، از بین رفتن فضاهای جمعی و ارزشمند ، زوال مرکز محلات و قرارگیری بزرگ راه ها و تقاطع های غیرهم سطح با خیابان ها و میادین ، بافت فرسوده شهر را بدل به مکانی بی هویت کرده است و حیات شهری و هویت در آن کم رنگ شده است . این پدیده برای شهروندان عدم تعلق به مکان ، عدم تمایل به مشارکت و خشونت را به ارمغان آورده است . تاکنون فرآیند هویت مندی و احیای حیات شهری ، توسط طراحان و برنامه ریزان و مردم در آن انجام نگرفته است.

Keywords:

هویت , هویت مندی , بافت فرسوده شهری .