اثر بخشی آموزش مقابله با هیجان منفی بر سازگاری اجتماعی و کیفیت زندگی مادران کودکان کم توان ذهنی تحت پوشش بهزیستی شهر ساری

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مقابله با هیجان منفی بر سازگاری اجتماعی و کیفیت زندگی والدین کودکان کم توان ذهنی تحت پوشش بهزیستی شهر ساری انجام شد. روش تحقیق نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون برای دو گروه آزمایش و کنترل بود، جامعه آماری را تمامی 214 مادر کودکان کم توان ذهنی در مراکز نگهداری توانا، ولیعصر و مهرگان در شهر ساری تشکیل دادند، بدین ترتیب به صورت هدفمند تعداد 30 مادر کودک کم توان ذهنی انتخاب شد به طور تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند، ابزار گردآوری شامل پرسشنامه سازگاری بل (1961)و پرسشنامه کیفیت زندگی ویر و شربورن (1992) و پروتکل مقابله با تنظیم هیجان منفی بود. مداخله پنج جلسه و 60 دقیقه ای صرفا بر روی گروه آزمایش انجام شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. روش آماری تحلیل واریانس تک متغیره و چند متغیره بود و یافته های نشان داد که آموزش مقابله با هیجان منفی بر سازگاری اجتماعی و کیفیت زندگی والدین کودکان کم توان ذهنی تحت پوشش بهزیستی شهر ساری اثر معنی داری در سطح 0/01 دارد، بنابراین می توان بیان نمود که از آموزش مقابله با هیجان منفی می توان به عنوان یک روش اثر بخش برای بهبود وضعیت روانشناختی والدین کودکان مراکز نگهداری کودکان کم توان ذهنی استفاده شود.

Keywords:

آموزش مقابله با هیجان منفی , سازگاری اجتماعی , کیفیت زندگی , کودکان کم توان ذهنی