تبیین شاخص های تاب آوری شهر هوشمند و نقش آن در توسعه پایدار شهر

امروزه با مواجه شدن شهرها با چالشهای گسترده، تجمع عظیم ساکنین و به دنبال آن مشکلات زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی و آشفتگی و بی نظمی و شرایطی که تعادل شهرها را به سقوط کشانده و دستیابی به پایداری را با روشهای کنونی اداره و توسعه شهری ناممکن ساخته است. توجه به مباحث پدافند غیرعامل ازجمله تاب آوری در بسیاری از کشورها مورد توجه قرار گرفته است و در کشور عزیزمان ایران که زیرساختهای شهری در حال احداث است، ضرورت توجه این مهم برای کاهش خسارت، ادامه چرخه فعالیتها بیشتر مورد توجه است. شهر هوشمند به عنوان محور تحول و توسعه هزاره مطرح شده و به معنای گسترش مفاهیمی نو در برنامه ریزی شهری است که قابلیتهای جهان واقعی و مجازی را برای حل مشکلات شهری با هم ترکیب می کند. پدافند غیرعامل مجموعه اقداماتی است که قبل از بحران در جهت افزایش بازدارندگی، کاهش آسیب پذیری ، تداوم فعالیتهای ضروری، ارتقاء پایداری ملی و تسهیل مدیریت بحران در مقابل تهدیدها و اقدامات نظامی دشمن صورت گرفته لذا در این تحقیق که با روش توصیفی تحلیلی صورت گرفته، به تبیین شاخصهای تاب آوری شهر هوشمند و ارتباط مابین آنها پرداخته شده است. ارتباط بین هوشمندی و تاب آوری راهنمایی برای ارتقاء تاب آوری در شهرهای هوشمند و تدوین سیاستها و اندازه گیریها برای ارتقاء سطح انعطاف پذیری در طول ارتقاء شهرهای هوشمند مورد تحلیل قرار گرفته است. همچنین پیشنهادهایی برای توسعه آتی شهرهای هوشمند و نیز سازندگان سیاستگذاری فراهم میکند تا با ارتقاء صحیح و موثر در ساخت شهر هوشمند، به توسعه کلی و بهبود سطح تابآوری شهری جدی گرفته شود.

Keywords:

شهر هوشمند , پدافند غیرعامل , تابآوری , زیرساخت های شهری , توسعه پایدار