مقایسه مهارتهای آمادگی ازدواج پایدار در دانشجویان مجرد و متاهل ( بدون فرزند و دارای فرزند ) دوره کارشناسی ارشد یکی از دانشگاه های شهر تهران

هدف مقاله حاضر مقایسه مهارتهای آمادگی ازدواج پایدار در دانشجویان مجرد و متاهل ( بدون فرزند و دارای فرزند ) دوره کارشناسی ارشد یکی از دانشگاه های شهر تهران می باشد . روش پژوهش : علی مقایسه ای میباشد و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل در مقطه کارشناسی ارشد است. دراین پژوهش حجم نمونه، براساس جدول کرجسی و مورگان 100نفر از دانشجویان تعیین شده که باروش تصادفی طبقه ای انتخاب شده است. ابزار پژوهش: شامل مقیاس همدلی که توسط جیمز و همکاران در سال 1998 ، مقیاس استقامت در سال 2007 توسط داک ورث و مقیاس صمیمیت بزرگسالان در سال 1996 به وسیله ی کالینز و رید، شادکامی عاطفه مثبت، سطح رضایت و نداشتن احساس منفی آرگایل و کراسلند (1989) برای جمع آوری داده ها استفاده شده است. برای جمع آموری داده ها مورد استفاده قرار گرفته است .بررسی داده های پژوهش بعد از تحلیل توصیفی با استفاده از آزمون t (آنوا و منوا) به بررسی فرضیه ها پرداخته شد. یافته ها: ویژگیهای مهارتهای ازدواج پایدار که مشتمل بر همدلی، استقامت و خوشبینی بود در گروه های دانشجویان کارشناسی ارشد تفاوت معنادارنشان داد،لاکن مهارتهای ازدواج پایدار در گروه دانشجویان کارشناسی ارشد متاهلین و مجردها تفاوتی معنادار نشان را نداد و همچنین مهارتهای فوق در گروه دانشجویان کارشناسی ارشد دوجنس معنادار نبود. نتایج: با ارتقا وافزایش همدلی، استقامت ، صمیمیت و خوشبینی در گروه های مختلف دانشجویان امکان ازدواج پایدار هم بیشتر می شود.

Keywords:

آمادگی ازدواج پایدار , دانشجو , همدلی , صمیمیت , خوشبینی