علل تخریب جنگل و مراتع ایران و راهکارهای حفاظت و احیای آنها

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,265

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICSDA04_0171

تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1398

Abstract:

واقعیت های موجود بیانگر این مسئله هستند، که منابع طبیعی کشور در حال تخریب می باشد. این امر بیانگر ضرورتی بنیادین برایمحافظت از منابع طبیعی است و می باید در اولویت برنامه های توسعه ای قرار گیرد. در بین کشورهای جهان، ایران نیز جلوگیری ازتخریب را در محور سیاست های خویش قرار داده است. پر واضح است که عوامل مختلفی در تخریب طبیعت ایران دخیل هستند، که اینمقاله با رویکردی تئوریک به دنبال پیدا نمودن عوامل موثر در تخریب منابع طبیعی ایران می باشد. هدف مقاله حاضر بررسی عامل هایمخرب در منابع طبیعی کشور ایران است. بر اساس بررسی و مرور انجام شده، عوامل اقتصادی-اجتماعی گروه های اجتماعی، تشکیلاتی وچالش های زیست محیطی عوامل موثر در تخریب منابع طبیعی ایران می باشند. در این پژوهش به منظور گردآوری اطلاعات از روشکتابخانه ای و جستجوی اینترنتی استفاده شده است. طبق نتایج، عوامل تخریب شامل بهره برداری بی رویه به منظور برداشت چوب ازجنگل ها و علوفه از مرتع، تبدیل اراضی مرتعی و جنگلی به اراضی کشاورزی و غیر کشاورزی مخصوصا در مناطق شیب دار، وجود تعداد زیاددام در مرتع بیش از ظرفیت آنها (عدم رعایت ظرفیت مرتع)، ورود و خروج بی موقع دام در مراتع ، بوته کنی از مراتع و قطع درختانجنگلی برای سوخت، آتش سوزی و در جنگل ها و مراتع، بهره برداری های بی رویه و غیر اصولی و غیر علمی از معادن که باعث تخریبمنابع طبیعی می شود. تعداد دامداران استفاده کننده از مراتع، اقتصادی نبودن واحدهای بهره برداری از مراتع و غیره. با اهمیت خاصی کهجنگل در ابعاد مختلف اقتصادی ،اجتماعی و فرهنگی در هر جامعه ای داراست می بایست بطریق اصولی و صحیح و منطقی از آن برداشتنمود، تا در دراز مد و بطور مستمر بتوان از کلیه مواهب آن بهرمند شد، که این موارد در سایه آموزش صحیح، حفاظت و مدیریت صحیحرخ می دهند.

Authors

سجاد مطهری

دانشجوی کارشناسی رشته علوم و مهندسی جنگل، دانشگاه سمنان

محمدکیا کیانیان

عضو هیات علمی دانشکده کویرشناسی دانشگاه سمنان