تقویت چشمه اتصال سازه های بتنی با الگوهای مختلف قرارگیری الیاف FRP و میلگرد

ارتقا و بهبود عملکرد لرزه ای سیستم های سازه ای آسیب پذیر در مناطقی که داری پتانسیل لرزهای زیاد می شوند از مهمترین روش ها برای کاهش انواع خسارات ناشی از زلزله تلقی می شود بهسازی یک ساختمان با تقویت موضعی و یا کلی سیستم صورت می گیرد و زمانی که معیارهای پذیرش اجزا بررسی شود و نشان داده شود که تنها تعدادی از اجزا ظرفیت کافی برای تحمل تلاش ها در سطح عملکرد مورد نظر را ندارد، برای رسیدن عملکرد سازه آسیب دیده به سطح عملکرد مورد نظر، اصلاح موضعی، راهکاری منطقی به حساب می آید. از جمله این اصلاحات موضعی استفاده از پوشش با ورق های پلیمری است. از جمله قسمت های مهم در بهسازی در سازه های بتنی ناحیه چشمه اتصال است. در این مقاله با استفاده از بارگذاری چرخه ای و در نرم افزار اباکوس بعد از صحت سنجی داده های آزمایشگاهی با تغییر چند پارامتر در مدلسازی به بررسی تغییرات بار تحملی در مقطع پرداخته می شود. در نهایت مشخص گردید با افزایش مقاومت فشاری بتن مصرفی و با افزایش قطر میلگرد عرضی و فاصله بین آنها و همچنین افزایش قطر میلگرد طولی در تیر و بخصوص ستون میزان بار تحملی در مقطع افزایش می یابد و این در حالی است که میزان بار کششی تحملی در ناحیه چشمه اتصال موجود در همه موارد افزایش نمی یابد.

Keywords:

ناحیه چشمه اتصال , الیاف پلیمری کربنی , بارگذاری چرخه ای , نمودار بار جابجایی , مدل هانگستاد