بررسی تطبیقی طبقه بندی اقلیمی در ایستگاه های حوضه آبخیز زاینده رود به روش کوپن-گایگر

طبقه بندی اقلیمی یکی از پیش نیازهای برنامه ریزی برای یک منطقه است. طبقهبندی اقلیمی میتواند برای شناخت منطقه به منظور شناخت پتانسیلهای طبیعی جهت اجرای توسعه پایدار و آمایش سرزمین مورد استفاده قرار بگیرد. روشهای مختلفی برای تعیین اقلیم یک منطقه وجود دارد که در این تحقیق از روش کوپن گایگر استفاده شده است. این مطالعه در حوضه آبخیز زاینده رود انجام گرفت.بدین منظور از اطلاعات روزانه هواشناسی ایستگاه های سینوپتیک حوضه که دارای آمار بلندمدت بودند استفاده شد. در ابتدا میانگین بلندمدت متوسط دمای هوا و میزان بارش در ایستگاه ها مورد بررسی قرار گرفت و سپس با استفاده از روش کوپن به تعیین اقلیم هرایستگاه پرداخته شد. سپس با نتایج روبل کوتک ) 2010 ( مقایسه گردید. بر اساس نتایج این تحقیق کمترین و بیشترین دمای متوسط روزانه به ترتیب مربوط به ایستگاه داران و نجف آباد بود. بیشترین و کمترین مقدار بارش سالانه نیز مربوط به ایستگاه فریدونشهر و کبوترآباد بود. طبقه اصلی تمام ایستگاه ها به جز ایستگاه فریدونشهر و داران در اقلیم خشک قرار گرفت درحالی که ایستگاه فریدونشهر و داران در اقلیم برفی قرار داشتند. در مقایسه با نتایج روبل و کوتک اقلیم ایستگاه های ورزنه، اصفهان، فریدونشهر، داران و کبوترآباد مشابه پیشبینی سناریوی A1F1 )استفاده از سوختهای فسیلی( برای دوره2001-2025 بود درحالیکه که برای مابقی ایستگاه ها بین پیشبینی سناریو تغییراقلیم و نتایج حاضر اختلاف وجود داشت.

Keywords:

زاینده رود , کوپن گایگر , طبقه بندی اقلیمی , تغییرات اقلیمی