شرح و بررسی قصاید اوحدی مراغه ای

این مقاله شرح حال اوحدی مراغی است که یکی از شاعران و عرفای عهد مغول ( سده هفتم و هشتم هجری) می باشد. او سنی شافعی مذهب بوده و به اهل بیت عصمت و طهارت بویژه امام علی بن ابی طالب (ع) و فزند بزرگوار او امام حسین (ع) خیلی عشق می ورزید و از طرفی دوست داشت که نامش ماندگار شود، همانطور که استادش سعدی خیلی به جاودانگی نام و یاد علاقمند بود. قصایدش همگی در وعظ و تحقیق و ذکر حقایق اخلاقی و عرفانی است، هم رنگ و بوی اشعار پند آمیز و مواعظ سعدی را دارد و هم یاد آور سبک و سیاق اشعار عارف بزرگ حکیم سنائی غزنوی است، همچنین بسیاری از اشعار او مثل سائر شده و بر سر زبان مردم جاری است. بنده نیز سعی کردم در حد توان خود قسمتی از ابیات قصاید وی را به طور کامل توضیح داده راه را برای تحقیق علاقمنداندر زمینه آثار دیگر این شاعر توانا هموار سازم، تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.

Keywords:

شرح , قصاید , اوحدی مراغه ای